รอยตราทาสหัวใจ

บทนำ

“เฮ้ยดาริน แกมางานเลี้ยงรุ่นด้วยเหรอ”

“อ้าว งานเลี้ยงรุ่นทั้งทีจะพลาดได้ยังไง คิดถึงเพื่อนจะแย่อยู่แล้ว” ดารินรีบแก้ต่างให้กับตัวเอง เพราะตั้งแต่เรียนจบไปเธอก็หายไปจากการติดต่อกับผองเพื่อนไปเลย พอกลุ่มเพื่อนๆ จะนัดออกมาทีเธอก็คอยแต่บ่ายเบี่ยงตลอด เป็นเวลาหนึ่งปีเต็มที่หญิงสาวได้เริ่มต้นการทำงาน หลังจากที่พยายามร่ำเรียนมาจนจบ

“แล้วดาคิดถึงเพื่อนทุกคนเท่ากันหมดเลยไหม?” ชนาเอ่ยถามในขณะที่พิงตัวกับกำแพง ร่างสูงยืนคุยกับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียนปี 1 ด้วยท่าทางสบายๆ เพราะเมื่อไหร่ที่เขาอยู่กับดาริน เขาสามารถแสดงความเป็นตัวของตัวเองโดยไม่ต้องกังวลอะไร

“ถามแปลกๆ นะ จะให้ฉันลำเอียงคิดถึงแกมากกว่าคนอื่นรึไง”

“ก็อยากให้เป็นแบบนั้นอยู่เหมือนกัน” ร่างสูงยักไหล่ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ใจจริงแล้วเขาอยากจะบอกกับเธอว่าใช่ เขาอยากให้เธอมองเขามากกว่าสายตาที่เพื่อนมองกัน และเขาก็มองเธอแบบนี้มานานแล้ว แต่เธอไม่เคยรู้เอง

แม้ว่าชนาจะเลิกกับแฟนไปหลายคน ทว่าความรู้สึกที่มีต่อดารินมันก็กลับเพิ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เคยรู้เลยก็ตาม

“อย่ามองฉันแบบนี้สิ ขนลุกแล้วเนี่ย” ดารินทำท่าจะถอยห่างเมื่อคนที่ยืนพิงกำแพงอยู่เดินเข้ามาหาเธออย่างคุกคาม สายตาคู่นั้นจ้องมองเธอโดยไม่ยอมละไปสนใจอย่างอื่นเลย เล่นเอาดารินขนลุกซู่และไม่คุ้นเคย

“ถ้าเป็นคนอื่น มีคนหล่อๆ แบบฉันให้ท่าขนาดนี้

คงยอมถวายตัวให้ฉันไปแล้ว”

“เสียใจด้วย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้น!” ดารินย้ำอย่างหนักแน่น

“นั่นสินะ” ใบหน้าหวานของชนาเจื่อนลง เขารู้สึกเจ็บแปลบกับคำพูดของเพื่อนรัก จริงๆ แล้วเขากะจะพูดเล่นกับเธอ แต่พอเผลอทีไรเป็นต้องจริงจังขึ้นมาทุกที

“ดาริน ฉันถามอะไรแกหน่อยสิ” ร่างสูงยอมกลับไปยืนพิงผนังกำแพงเช่นเคยเมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของเพื่อนรัก เธอคงจะหายใจลำบากหากต้องสนทนากับเขาในระยะประชิดแบบนี้

“ว่ามาสิ” หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบกระจกบานเล็กที่พกติดกระเป๋าสะพายขึ้นมาส่องดูความเรียบร้อยของตัวเอง

“ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักแกมา ทำไมฉันยังไม่เคยเห็นแกมีแฟนเลยสักคน หรือว่าจริงๆ แล้วแกมีแฟนที่คบก่อนที่จะรู้จักฉัน”

“บ้าน่า คิดอะไรแบบนั้น ฉันไม่ใช่คนหลบๆ ซ่อนๆ นะ ถ้ามีฉันคงพามาแนะนำให้แกรู้จักเป็นคนแรกอยู่แล้ว เหมือนที่แกควงสาวๆ มาแนะนำให้ฉันรู้จักไง” ดารินตอบผ่านๆ ในขณะที่คนตรงหน้าเธอดวงตาลุกวาวอย่างมีความหวัง

“แล้วทำไมแกไม่มีแฟนสักที”

“เพราะฉันมีแกตามติดแจล่ะมั้ง ใครเขาจะกล้าเข้ามาจีบฉันล่ะ นี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าแกเป็นอุปสรรค์ต่อการมีแฟนของฉันมาก” ดารินอดที่จะมองค้อนอีกฝ่ายไม่ได้ พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็รู้สึกเซ็งเพื่อนคนนี้ของเธอจริงๆ คอยเป็นไม้กันหมาตลอด ไม่ว่าเธอจะไปไหน จนคนทั้งคณะเขาเข้าใจผิดกันหมดแล้วว่าเธอกับเขาคบกัน

“จริงดิ!” ชนาหลุดขำกับเหตุผลของดาริน แต่หารู้ไม่ว่าความจริงแล้วที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบเธอเพราะเขาคอยกันท่าทุกคนไม่ให้เข้ามาใกล้ต่างหาก กลัวว่าจะมีใครทำให้เธอเสียใจ แต่เหตุผลที่แท้จริงแล้วเป็นเพราะเขาไม่อยากจะเสียเพื่อนคนนี้ให้ใครต่างหาก ยิ่งตอนนี้ไม่ได้เจอกันเหมือนอย่างก่อน มันยิ่งทำให้เขากระวนกระวายใจแทบทุกนาที

“เข้าไปในงานกันดีกว่า นี่ก็สายมากแล้ว แกยังพาฉันเสียคนเหมือนเดิมเลยนะชนา”

“ให้มันน้อยๆ หน่อย แกยังเคยชวนฉันโดดเรียนไปเที่ยวอยู่เลย จำไม่ได้เหรอคุณพยาบาล”

ทั้งสองเดินคุยเล่นกันอย่างสนิทสนม ขณะที่เดินเข้าไปในงาน ทันทีที่คนอื่นๆ มองเห็นทั้งสองก็เกิดเสียงแซววี้ดวิ่วดังไปทั้งงาน และมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แม้ว่าดารินกับชนาจะอยู่ต่างคณะ ทว่าตึกเรียนกลับติดกัน แถมชนายังเกาะติดเธออย่างกับปลิงจนคนอื่นๆ คิดว่าเขาเรียนคณะพยาบาลศาสตร์เช่นเดียวกับเธอ ขนาดวันนี้ที่จัดงานเลี้ยงรุ่นของคณะพยาบาลเจ้าตัวก็ยังถูกโดนเชิญมาร่วมงานด้วยซะงั้น ทั้งๆ ที่เขาเรียนคณะเศรษฐศาสตร์

ทั้งคู่เป็นคู่จิ้นที่เพื่อนๆ ต่างก็เชียร์ให้ลงเอยกันสักที รอจนเรียนจบก็ไม่เห็นจะมีทีท่าว่าสองคนนี้จะปิ๊งปั๊งกันสักที อย่างไรก็ตามความหล่อเหลาของชนา บวกกับหน้าตาสะสวยของดารินก็ยังถือเป็นหัวข้อสนทนาที่ทุกคนจะนำมาแซวให้สนุกปากทุกครั้ง

กางเกงยีนส์สีดำสนิทตัดกับเสื้อสีขาวที่ใส่เหมือนวันสบายๆ ทำให้ลุคของชนาวันนี้มาแบบชิลล์เกินกว่าที่ควรจะใส่มางานเลี้ยง ผมกึ่งสั้นกึ่งยาวของชายหนุ่มปล่อยแบบเซอร์ๆ มาโดยไม่ใช้น้ำยาเซ็ตผม ส่วนดารินมาพร้อมชุดที่ดูเป็นทางการ เท้าจรดในรองเท้าส้นสูงหุ้มส้นสีขาว และร่างบางอยู่ในชุดเดรสสั้นปักลูกไม้ประดับช่วงอก ผมยาวสลวยถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เพียงแค่รวบปลายผมน้อยๆ ไว้ข้างหลัง เผยให้เห็นใบหน้ารูปไข่ที่ตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบางๆ ดวงตากลมโตถูกปกคลุมด้วยแพขนตายาวที่ไม่ต้องพึ่งขนตาปลอม เพราะดวงตาของเธอดูโดดเด่นที่สุดบนใบหน้า รับกับจมูกโด่งโค้งมนจรดกับริมฝีปากกระจับของหญิงสาว

ในวันนี้พวกเขาทั้งสองคนอาจจะดูต่างไปจากตอนที่เรียนด้วยกันสักหน่อย เพราะต่างก็มีอายุมากขึ้น ทว่าความสวยของดาริน และความหล่อเหลาออกแนวหวานๆ ของชนาก็ยังคงอยู่เช่นเดิม จนเป็นที่น่าจับจ้องที่สุดในงาน พอรู้ตัวว่ามาสายทั้งสองก็รีบตรงดิ่งไปยังกลุ่มผองเพื่อนที่เว้นที่ว่างไว้สองที่สำหรับพวกเขา 

“เพิ่งจบไปไม่นานตามตัวยากจังเลยนะดาริน”

“แหม เธอก็รู้ว่าพยาบาลมันยุ่งแค่ไหน ยังจะมาถามอีกนะวลี”

“ย่ะ แม่คนขยัน”

ดารินสนทนากับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ จากนั้นดวงตาคู่สวยก็กวาดมองหน้าเพื่อนแต่ละคนที่นั่งล้อมกันอยู่ โดยมีโต๊ะกลมตรงกลางคั่นไว้ อารมณ์เดียวกับกินเลี้ยงโต๊ะจีนก็ว่าได้ ดวงตาคู่สวยไล่มองเพื่อนทุกคน จนมาหยุดอยู่ที่คนที่นั่งตรงข้ามกับเธอ ร่างบางเพียวระหงที่มาในชุดสีพีชดีกรีเป็นถึงดาวคณะ ความสวยของคนตรงหน้าทำให้ดารินอดที่จะทึ่งไม่ได้ไม่ สมแล้วที่เจ้าตัวเคยเป็นถึงดาวคณะ