“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ ฮือๆ” หลังจากที่ริมฝีปากคู่งามได้รับอิสระ ดารินก็ก่นด่าคนตรงหน้าไม่หยุด หญิงสาวทั้งจิกทั้งกัดคนตรงหน้าให้ปลดปล่อยเธอเป็นอิสรภาพ แต่ทว่าน่าเสียดายที่ปีศาจร้ายอย่างหรัณย์กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
“ด่าได้ด่าไป ฉันอยากรู้นักว่าผู้หญิงเลวๆ อย่างเธอจะก่นด่าฉันได้สักกี่น้ำ” สิ้นคำพูดที่แสนหยาบกระด้าง ร่างสูงรีบแยกขาเรียวให้ออกห่างจากกัน
“ไม่! ปล่อย! ปล่อยฉะนะ!” ดารินใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นรนเพื่อขัดขืนสุดฤทธิ์ หญิงสาวทั้งดิ้นทั้งถีบสุดแรงเกิดที่มี
“หึๆ อีกเดี๋ยวเธอก็จะได้ผู้ชายเลวๆ อย่างฉันมาเป็นผัวแล้วนะ ฮ่าๆ” ราวกับคนเสียสติ หรัณย์จับแท่งตอร์ปิโดจดจ่ออยู่ที่ปากถ้ำพร้อมออกศึก ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มราวกับปีศาจร้าย
“ไม่...กรี๊ดด” ทันทีที่แท่งลำขื่อมุดเข้าไปในปากถ้ำ ความเจ็บปวดที่แสนหฤหรรษ์ทำให้ร่างงามถึงกับสั่นสะท้านและแสนทรมาน ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำปนสะอื้น
หรัณย์มีสีหน้าตกใจ
