“กูรักมึงหรอกถึงไม่อยากให้มึงเสียใจ ใช่ว่ากูจะไม่สนับสนุนมึงหรอกนะ ถ้าเจ๊เขาจะชอบมึงสักนิดกูจะเชียร์มึงเต็มที่เลย แต่นี่มันกี่วันเข้าไปแล้วอีพริ้ง แถมเจ๊แกยังตีตัวออกห่างมึงทุกวันๆ กูแค่อยากให้มึงเผื่อใจ”
“ฮือออ อีโคโค่ มึงทำกูเศร้าของแท้เลยคราวนี้ แต่กูจะไม่หมดหวัง กูจะลองดูอีกสักตั้งคราวนี้กูจะทุ่มสุดตัว จีบยากนักก็จับปล้ำทำผัวซะให้เข็ด”
“เจริญละเพื่อนกู ขอให้ได้ปล้ำก่อนมึงจะโดนเขาข่วนหน้าแหกนะ…ว่าแต่ทำไมวันนี้มึงมานั่งอยู่นี่ได้ เจ๊เขาไล่ตะเพิดมึงมาหรือไง”
“เจ๊คุณไม่อยู่ แม่ผัวกูบอกว่าเจ๊คุณไปกรุงเทพตั้งแต่เมื่อวาน ไม่รู้จะกลับมาวันไหน”
“เป็นหมาโดนทิ้งจริงๆ สินะมึง”
“มึงสิหมาอีโคโค่”
เถียงกับอีโคโค่อยู่สักพัก ฉันก็หันไปเห็นแสงออร่าบางอย่างปรากฏอยู่ตรงหางตา เมื่อหันไปมองจึงได้เห็นว่าเป็นออร่าความสวยของเจ๊คุณที่กำลังเดินมาทางนี้
แค่คิดถึงเขาก็กลับมา สงสัยความคิดถึงของอีพริ้งมันจะส่
