“ปะ…เปล๊า ใครจะไปคิดทะลึ่งกับเธอย่ะ ไม่มี๊”
“เสียงเหินมากไอ้สัส พิรุธสุดๆ เลยมึง”
“ไม่ต้องมาย้ำกูไอ้เพื่อนไม่รักดี กูบอกแล้วว่ายัยนี่น่ากลัว”
“กลัวตัวเองอดใจไม่ไหว จะตายก่อนสามสิบสินะมึง”
“เออ” ไม่อยากยอมรับก็ต้องยอมรับแหละครับ ยิ่งเธอรุกหนัก ชะตาชีวิตไอ้เดชน้อยลูกผมยิ่งสั้น วันไหนมันอดใจไม่ไหวกับเธอขึ้นมาชะตาได้ขาดผึง
“กระซิบอะไรกันสองคนค่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอย่ะ อย่ามาอยากรู้”
“ไม่เสือกก็ไม่เสือกจ๊ะ…ว่าแต่คนนี้เพื่อนเจ๊เหรอ”
“เธอเอาอะไรดูว่าฉันสองคนเป็นเพื่อนกัน สายตาเธอมีปัญหาแล้วนะ” ผมแทบจะดึงไอ้หมอกมาขี่คอขนาดนี้แล้วเธอยังคิดว่าเป็นแค่เพื่อนอีกเหรอ
“คู่แข่งอีพริ้งจริงๆ สินะ” เธอหลุบตาทำหน้าหงอยไปครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้มส่งให้ผมแล้วขยับไปยืนตรงหน้าไอ้หมอก
“สวัสดีค่ะ ชื่อพริ้งนะคะ เป็นอีหนูขัดดอกของเจ๊คุณคนสวย แถมยังเป็นคนที่ตามจีบเจ๊คุณอีกด้วย พี่ช่วยยืนยันหน่อยสิ
