“นั่งรอมันเหงา พริ้งมาช่วยเจ๊เก็บเห็ดดีกว่า”
“จะช่วยก็รีบช่วยๆ เลย ฝนจะตกแล้วเดี๋ยวเปียกก่อนได้กลับบ้านกันพอดี”
เธอย่อตัวลงมานั่งยองๆ ช่วยผมเก็บเห็ดอยู่เงียบๆ ได้ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะได้ยินเธอเรียกผมเสียงเบาผิดปกติ
“เจ๊คุณ”
“หือออ” ผมที่กำลังเก็บเห็ดเพลินๆ ขานรับโดยที่ไม่ได้หันไปมองว่าเธอเรียกทำไม
“...” ผมหันไปมองเมื่อเห็นว่าเธอเรียกแล้วเงียบไป จึงได้พบว่าเธอนั่งมองหน้าผมอยู่
“เรียกแล้วไม่พูด เธอจะเรียกทำไมห๊ะ แล้วหน้าฉันเนี่ยจ้องทำไมนักหนา”
“ก็…หน้าเจ๊สวยไงค่ะ สวยด้วยหล่อด้วย มองแล้วใจของอีพริ้งมันฟู รู้สึกว่าร่างกายมีแรงฮึกเหิมขึ้นมาเลย หน้าเจ๊เหมือนยาชูกำลังสำหรับอีพริ้งเลยจ๊ะ”
“ไม่ต้องมาหยอด ไม่เขินสักนิดย่ะ” ผมหันหน้าหนีพร้อมขยับตัวออกห่าง แต่แม่คุณก็ยังขยับตามเขามานั่งแนบชิดจนตัวติดผมอีก แบบนี้ไอ้แก้มที่ขึ้นสีแดงอยู่จะหลบสายตาเธอพ้นได้ยังไง
“อุ๊ย!! หูววว เจ๊คุณ พริ้งเจอเห็ดดอก
