อีหนูขัดดอกของเจ๊คุณ

บทที่ 2 โดน…จนแตก

เรื่องราวในวันนั้นก็กลายเป็นตำนาน กระทั่งผมเรียนจบมอปลายแล้วแยกย้ายกับเพื่อนกลุ่มเดิมไปเรียนกันคนละมหาลัย แม้จะไม่มีใครพูดถึงอีกแต่ผมยังคงฝังใจกับเรื่องราวในวันวานอยู่ กระทั่งเกิดเหตุการณ์ชวนเสียตัวขึ้นอีกครั้งในตอนที่ผมเรียนอยู่ปีสอง

วันนั้นเป็นวันฉลองหลังสอบเสร็จ ผมและเพื่อนๆ ได้ชวนกันไปดื่มเหล้าที่ผับ ด้วยความเมาและโดนความเ****นเข้าครอบงำอีกเช่นเคย ผมจึงรับคำท้าจากเพื่อนเดินไปหิ้วสาวสวย หุ่นเอ็กซ์ที่ยืนส่งยิ้มมาให้ตั้งแต่ผมเข้ามาในร้านไปเปิดห้องต่อกันด้านบน

แม้ตอนเปิดประตูห้องเข้าไปตาขวาจะกระตุกจนทำให้ผมหยุดชะงักไปหนึ่งก้าว แต่ผมก็บอกตัวเองว่าไม่มีอะไรหรอก วันนี้ฝนไม่ได้ตก ฟ้าจะผ่าลงมาอีกก็กระไรอยู่ ผมจึงก้าวเข้าไปในห้องแล้วจัดการซุกไซร้ นัวเนียสาวงามตรงหน้าต่อทันที

“พี่ขา เดี๋ยวก่อน ให้หนูไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้ตัวหอมๆ”

“ไม่ต้องหรอก นี่ก็หอมแล้ว ไม่เชื่อพี่จะดมให้ดูทั้งตัวเลย”

“อืออ พี่…อะ อย่าดมตรงนั้นสิ” เธอร้องห้ามอย่างมีจริตเมื่อผมเลื่อนหน้าจากซอกคอลงไปซุกไซร้ร่องอกอวบที่บดเบียดกันอยู่ในเกาะอกตัวสั้นของเธอ

แม้ปากจะเอ่ยห้ามแต่เธอกลับแอ่นหน้าอกอวบอิ่มให้แนบชิดกับใบหน้าผมหนักกว่าเดิม จนไอ้เดชน้อยที่ซุกตัวอยู่ในกางเกงเริ่มทนไม่ไหว ขยายตัวประท้วงอยากออกมาสูดอากาศข้างนอก

“อ๊ะ” เสียงร้องหวานดังขึ้นเมื่อผมรวบเธอขึ้นไว้ในอ้อมแขนแล้วพาไปวางลงบนเตียง

เธอส่งสายตายั่วยวนมองมาที่ผมก่อนจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัว เมื่อเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของสาวงามนอนยั่วอยู่ตรงหน้ามีเหรอที่คนโดนความเ****นเข้าครอบงำอย่างผมจะทนไหว มือทั้งสองข้างรีบถอดเสื้อ ถอดกางเกงออกจากตัวอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ ก่อนจะก้มลงไปมองไอ้เดชน้อย แล้วบอกมันในใจว่าวันนี้แหละ พ่อจะพาเอ็งไปผจญภัยในโลกมหัศจรรย์

ไม่รอช้าผมรีบฉีกซองถุงยางแล้วสวมหมวกป้องกันให้ไอ้เดชน้อย ก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงอย่างกระหาย คร่อมร่างแบบบางของคนใต้ร่างเอาไว้ ก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวของเธออีกครั้ง พลางจับไอ้เดชน้อยเข้าไปถูไถร่องอ่อนนุ่มด้วยความตื่นเต้น

ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้ด้วยดีทั้งสองคนที่อยู่บนเตียงกำลังนัวเนียกันอย่างเมามันจนแทบไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง นอกจากเสียงหอบหายใจและเสียงครางของทั้งคู่

“อาส์ พี่ขา ใส่เข้ามาสักทีสิคะ เอาแต่ถูอยู่แบบนั้นหนูเสียวจนจะไม่ไหวแล้วนะ”

“ใจร้อนจังคนสวย พี่จะใส่เดี๋ยวนี้แหละ” ผมเองก็เริ่มเสียวจนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไอ้เดชน้อยมันเสียวจนน้ำเริ่มปริ่มออกมาจากหัวแล้วจึงจัดการเล็งหัวให้ตรงเป้า ก่อนที่จะเสียบมันเข้าไปอย่างตื่นเต้น

ในจังหวะที่ผมกำลังตื่นเต้นกับการเปิดซิงครั้งแรกอยู่นั้น เสียงที่ดังเข้ามาในโสตประสาทกลับทำให้ความตื่นเต้นของผมชะงัก แล้วกลายเป็นอาการตื่นตกใจกับความชิบหายที่เกิดขึ้นทันที

ปึง!! ปึง!! ปึง!! โครม!!!

เสียงเคาะประตูดังรัวติดกันสามครั้ง ตามมาด้วยเสียงของประตูที่กระทบเข้ากับฝาผนังด้วยแรงถีบจากคนด้านนอกที่ใช้ตีนเปิดประตูเข้ามา

ผัวะ!! ผลัก!! ผัวะ!! อึก!!

หลังจากนั้นสติของผมก็ชะงักไปพร้อมกับความทรงจำสุดท้ายคือคอของผมโดนกระชากจากนั้นหมัดหนักๆ ก็ประเคนเข้าหน้าอย่างที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว หลังจากนั้นร่างกายเปลือยเปล่าของผมก็โดนซัดลงไปกองที่พื้น แล้วตีนสามคู่ก็กระหน่ำซัดเข้ามา โดยที่ผมทำได้แค่กอบกุมไอ้เดชน้อยเอาไว้ ป้องกันไม่ให้มันได้รับบาดเจ็บ แม้ส่วนอื่นตามร่างกายจะช้ำระบมไปหมดแล้วก็ตาม แต่ก่อนที่สติจะดับวูบไปเหมือนผมเห็นเทวดาที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนรีบวิ่งเข้ามาโปรด

หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นอีกเลย แม้ความจริงผมจะไม่รู้ตั้งแต่แรกว่ามันเกิดเชี่ยอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดีๆ ผมถึงได้แดกยำตีนจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดแบบนั้น

และความจริงก็ได้กระจ่างเมื่อผมฟื้นขึ้นมาหลังจากสลบไปหนึ่งวันเต็ม ผมลืมตามองเพดานสีขาวกะพริบตาปริบๆ พลางคิดว่ามันเกิดเชี่ยอะไรขึ้น แล้วตอนนี้ผมลืมตาขึ้นมาอยู่ที่ไหน นรกหรือสวรรค์ แต่ดมจากกลิ่น ฟังจากเสียงที่ดังปิ๊ดๆ อยู่ข้างหูแล้วคงไม่ใช่ทั้งนรกหรือสวรรค์ ผมคงฟื้นขึ้นมาอยู่ที่โรงพยาบาล

“ไอ้เดช มึง…มึงฟื้นแล้ว ไอ้ห่ากูคิดว่ามึงจะโดนกระทืบจนช้ำในตายห่าไปแล้ว”

ไม่รอให้ผมได้เหม่อนานเสียงของไอ้หมอกเพื่อนรักเพียงคนเดียวที่ตามมาเรียนมหาลัยเดียวกันร้องโวยวายออกมา เรียกให้เพื่อนในกลุ่มอีกสองคนที่นั่งปอกผลไม้กินอย่างเอร็ดอร่อยรีบลุกขึ้นมาดูใจผมทันที

ไอ้พวกเวรเนี่ยทำเหมือนผมใกล้ตายไปได้ อาการผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย คิดได้แบบนั้นผมก็รีบขยับมือจะไปตบหัวพวกมัน แต่ความรู้สึกแรกที่รับรู้คือหนัก ทำไมมือผมหนักแถมขยับไม่ได้แบบนี้ เมื่อลองขยับเท้าดูอาการก็ไม่ต่างกัน ผมรีบก้มสำรวจดูตัวเองอย่างไว

เชี่ย!! นี่ผมถูกรุมกระทืบหรือโดนสิบล้อชนเหยียบซ้ำมากันแน่ ทำไมสภาพผมมันถึงดูน่าเวทนาเหมือนคนใกล้ตายแบบนี้

แขนข้างขวาผมถูกมัดไว้กับเตียงเพราะมีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ อันนี้พอเข้าใจได้เพราะหมอคงกลัวผมนอนดิ้นแล้วสะบัดแขนจนสายน้ำเกลือหลุด แต่แขนข้างซ้ายที่โดนใส่เฝือกพร้อมกับขาข้างขวาที่ใส่เฝือกไว้เหมือนกันนี่มันคืออะไร สภาพกูน่าเวทนาแท้!!

“มันเกิดเชี่ยอะไรขึ้นกับกู พวกมึงช่วยบอกให้กูเลิกงงกับชีวิตหน่อยเหอะ” ผมทิ้งศีรษะลงกับหมอนอย่างหมดอาลัย อยากรู้เหลือเกินว่าเพราะเหตุใดชีวิตผมต้องมาอยู่ตรงจุดนี้

“มึงจำอะไรได้บ้างละ” ไอ้เกมส์ไอ้เพื่อนตัวดีที่ท้าผมหิ้วสาวเอ่ยถามขึ้น

“กูจำได้ว่ากูกำลังจะพาไอ้เดชน้อยไปท่องโลก จู่ๆ ก็มีคนมาเคาะประตู แล้วหลังจากนั้นร่างกายกูก็โดนปะทะแบบไม่ยั้ง มาเต็มทั้งมือทั้งตีน พวกมึงรู้ไหมไอ้พวกเชี่ยนั่นมันเอายำตีนมาให้กูแดกจนสลบทำไม” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ตอนนั้นก็อยากจะเอ่ยปากถามพวกมันอยู่หรอก แต่พวกเวรนั่นไม่เปิดโอกาสให้ผมได้อ้าปากพูดเลย เข้ามาถึงก็ป้อนยำตีนให้ผมแดกอย่างเดียว