VENGEANCE

segment 2

AS SOON AS Abberline heard what Timutheus said he drastically dragged Anthony to one of the rooms, Abberline is not just a mere detective like what everybody knows. He is a loyal punisher of Timotheus too.

The moment Abberline opened the door, Anthony stopped from his tracks. Anthony cant help himself but to stare at the glamorious room. Infront is a massive chair that looks like a throne of a king with a red and gold plated details and a fireplace that is as tall as a tree, at the back of it. The room has a chandelier too that Anthony is sure to himself that that cost millions, he would know because he once have that too.

Napamulagat si Anthony mula sa pagtitig sa kwarto ng itulak siya ni Abberline papunta sa silya at dun siya pina-upo.

"W-what are you doing?" tanong ni Anthony ng biglang may inilabas na strap si Abberline mula sa kung saan at kinulong siya sa silya gamit nito. Alam ni Anthony na pag sinubukan nanaman niyang manlaban kag Abberline ay mawawalan nanaman siya ng malay kaya ang tanging nagawa nalang lamang niya ay tingnan ito habang ginagapos siya sa silya.

Abberline just smiled at Anthony and took his precious time on strapping Anthony down on the chair. He strapped both Anthony's wrist, elbows, ankles and on the chest area.

Nang matapos si Abberline ay umayos ito ng tayo saka may kinuha sa ilalim ng silya at tumambad sa mata ni Anthony ang isang  korona na sa pelikula niya lang nakikita at sinuot ito sakanya.

"There my lord" Abberline said and bowed down infront of Anthony.

Magsasalita na sana si Anthony ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa non si Timutheus na nakangisi.

Timutheus tilted his head and stared at Anthony before talking. "You look good on your thrown Anthony and with that crown? You look amazing."

Dahan dahang lumapit si Timutheus kay Anthony saka yumukod ito. "My lord." sabi nito, bakas ang panunuya sa boses. "Abberline."

"Yes sir?"

"Bring our king his shoes." Timutheus said.

Walang pagdadalawang isip na sumunod si Abberline sa utos ni Timutheus at lumabas sa kwarto para kunin ang sapatos na sinasabi nito.

"Kamusta naman ang buhay may pamilya Toning?" tanong ni Timutheus kay Anthony, tawag ang pangalan na ginagamit ng mga kaibigan niya sakanya.

Di nagsalita si Anthony kaya nauubusan ng pasensyang hinugot ni Timutheus ang remote na nasa bulsa niya.

What Anthony's sitting is not just an ordinary kings throne. It is a costumized torture chair that Timutheus personally designed. The backrest, armrest and the lower part of the chair have thousands of needles at the back of it, hiding. The holes of the needles may not be see from the naked eye, but its still there, hiding. Once he pushed the button on his remote the needles will slowly rise up and as if the pain coming from the needle wasnt enough Timutheus made an electrifying effect coming from the whole chair.

As soon as Timutheus pushed the button Anthony felt an excrutiating pain coming from his back, thigh legs, arms and calf legs. Its like millions of needles poked him to that parts of his body because it is indeed, needles.

"AHHHH!" sigaw ni Anthony ng maramdaman niyang mas bumaon pa ang mga karayom.

Malademonyong ngumiti si Timutheus kay Anthony saka minuwestra itong tumahimik. "You scream like a girl Toning. Your brave right?.. Parang kagat lang ng langgam iyan. Wag kang OA" Timutheus said then lushed the button again, making the needles rose down.

"Dont look down your highness or you'll crown might fall. You dont like what I'll do if that'll fall... Thats expensive..." seryosong saad ni Timutheus.

Agad namang tinaas ni Anthony ang ulo niya kahit parang unti-unting bumibigat ang koronang nasa ulo niya. Nang magtama ang mata ni Timutheus at Anthony ay di napigilang kumawala ang ngiti ni Timutheus nang makita kung gaano nahihirapan si Anthony na iangat ang korona.

Well that crown is one of his master pieces too. The crowns weight will high up once it felt motion.

"San na nga ulit tayo?" tanong ni Timutheus habang sinisilid pabalik sa bulsa ang remote. "Aaaaah! Yung pamilya mo kako kamusta na."

Nahihirapan mang ibuka ang bibig sa kadahilanang di pa nawawala ang sakit mula sa karayom ay sumagot parin si Anthony. "Theyre fine Tim."

"Oh! Thats good!" malaki ang ngiti sa labi na saad ni Timutheus. "Are you happy with you little family Toning?"

Tumango naman si Anthony bilang sagot. Di na alam kung saan nanggagaling ang sakit, sa katawan ba niya oh ang bigat sa ulo niya.

Nagngising aso si Timutheus ng tumango si Anthony. "Answer me Toning. Dont answer me with just a nod. Thats disrespectful."

"Yes, I am." nahihirapang sagot ni Anthony.

"Ask me." Timutheus said. Tinapunan naman ni Anthony si Timutheus ng nagtatakang tingin. Nang makita ito ni Timutheus ay nagsalita ulit. "Ask me if Im happy."

"Are you hap—"

"No." pagpuputol niya kay Anthony.

"Wanna know why?"

"W-why?"

"Because even if Im on top Toning... I cant, How? How can I be happy if my friends took away my happiness a decade ago" madilim ang mukhang saad ni Timotheus.

Napaiyak si Anthony saka nakayukong humingi nanaman ng tawad. "Im sorry Tim. Im sorry if I didnt do anything to stop them."

"Your apology is a decade late Toning." mahinang saad ni Timutheus. "Sampong taon ang nakakalipas, pumunta ako sayo at nagmakaawa na ikaw ang magwitness sa kanila but what did you do Toning? You failed me... I thought you were my bestfriend. I expected you on my side. I expected you to witness for me, to give justice to my Lory but instead... You joined those bastards... Nagpabayad ka Toning..." puno ng hinanakit na sambit ni Timotheus.

Ten years ago, Anthony was the only person he considered his bestfriend. Naging magkaibigan sila mula ng ipagtanggol niya ito mula sa nambubuyo rito. Nerd kasi si Anthony at dahil ang pinaka ayaw niya ay yung may kinakawawa ay nakialam siya. Mula non ay di na humiwalay si Anthony sa kanya at gaya ng iba ay nakahanap din sila ng mga bagong kaibigan. Siya na yata ang pinakamasayang tao ng mabuo ang barkada nila. Siya lang kasi ang walang kaya non. Lahat ng kaibigan niya ay mayayaman pero kahit kailan di niya naramdaman sa mga ito na iba siya sa kanila kasi sa tuwing may bago sila ay may bago din siya dahil binibilhan siya ng mga kaibigan niya.

Pakiramdam niya noon ay perpekto na ang buhay niya kahit mahirap lang siya at wala na ang mga magulang niya. Naging kompleto siya dahil sa mga kaibigan niya pero di niya inaasahang ito din ang magiging dahilan kung bakit sa ikalawang panahon ay nawasak nanaman siya pero sa pagkakataong to ay kahit kailan di na siya mabubuo. Kasi kahit anong pilit niyang iahon ang sarili niya ay nagigising siyang nakabaon nanaman ulit.

"Im sorry Tim... Im sorry... Im sorry" paulit-ulit na sambit ni Anthony kay Timutheus habang walang humpay na tumutulo ang luha.

Malungkot na ngumiti si Timutheus kay Anthony. "Why didnt you said that to me ten years ago Toning? Why now? If you said that to me ten years ago I could have forgive you."

Napahagulhol ng iyak si Anthony sa narinig."Im sorry Tim.. Kasi kung di ko ginawa yun si tatay naman ang papatayin nila."