เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน เงียบๆ คนเดียวแล้วไม่อยากตื่นขึ้นพบใคร.... แต่เดี๋ยวนะ ไม่ใช่คนเดียวสิ ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยก็รู้ว่าใครเข้ามานอนด้วย นิสัยแบบนี้ตลอด มันเป็นโรคอะไรทำไมถึงนอนคนเดียวไม่ได้สักที แล้วนี่กี่โมงกี่ยามแล้ว พ่อกับแม่จะตื่นหรือยัง?? ตายไอ้โซลตาย ไอ้บ้านี่ นี่มันบ้านกูนะเว้ยไม่ใช่ห้องส่วนตัวที่จะเข้าออกตอนไหนก็ได้ แล้วมันไม่ได้นอนธรรมดา มันทั้งกอดทั้งก่าย เสื้อก็ไม่ใส่ ถ้าแม่เข้ามาเห็นเราสองคนในสภาพนี้คือ เรื่องใหญ่ค่ะ เรื่องใหญ่มากๆ ด้วย คนแถวนี้เขาเรียกว่าผิดผีค่ะ ฉันก็ไม่เข้าใจผิดผีมันคืออะไร แล้วทำไมมันต้องผิดผี ทางแก้ไขของการผิดผีก็คือต้องแต่งงานกัน มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะคะ
"โซล ตื่น ออกไปได้แล้วเดี๋ยวพ่อกับแม่กูมาเห็น " พยายามแกะมือมันออก งัดขามันออกไป ตัวก็หนักยังจะมาหลับใส่อีก ฟ้าสว่างแล้วต้องสายแล้วแน่ๆ เลย
"อื้อ ก็ออกไปก่อนดิ กูจะนอน " ไอ้นี่มันเป็นโรคชอบตื่นส
