"โซล เบาแอร์หน่อยหนาว "
"อุณหภูมิก็ปกติแล้วอะ"
"คงไม่ชินอะ " เคยนอนแต่ห้องพัดลมสินะ ถ้าเบากว่านี้มันก็จะร้อน แพมคงไม่ชิน นี่ไม่ใช่ช่วงหัวค่ำนะครับ เวลานี้มันตีสองแล้ว ที่บ่นว่าหนาวก็เพราะมันนอนดิ้นถีบผ้าห่มออกหมดเลย ทำตัวยิ่งกว่าเด็ก ไม่หนาวได้ไงล่ะแพม
"ตัวเย็นหมดแล้ว "ปากบ่นว่าหนาวแต่ตายังหลับอยู่ รู้อะไรมั้ยว่ามึงเป็นผู้หญิงที่หลับได้โคตรน่าฟัด นานแล้วนะที่แพมไม่ได้อยู่ในห้องนอนของผม บนเตียงของผม เวลามันหลับก็น่ารักดี ไม่มีปากไม่มีเสียงเหมือนตอนตื่น
"อื้อออ "
"หายหนาวหรือยัง " ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้แพม ชั้นเดียวคงไม่พอต้องสองชั้น พอห่มเสร็จผมก็แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับแพม จากนั้นก็ดึงร่างเล็กเข้ามากอด ฝังจมูกลงไปที่แก้มนุ่มๆ ตัวก็หอมผิวก็นุ่ม
"อื้อ หายแล้ว "
"งั้นก็นอน " มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มันค
