Birlikte aynı masaya oturdular. Az sonra yanlarına evin hizmetlisinin yedi yaşlarındaki kızı geldi. Üzerindeki pembe çiçekli elbisenin içinde çok sevimli görünüyordu. Saçlarını iki kuyruk yapmıştı. Gözlerini dikip Aleve baktı uzun uzun.
"Senin adın ne?" dedi çocuksu edayla. Belli ki onun güzelliğinden etkilenmişti.
"Adım Alev. Peki senin adın ne?"
"Benim adım İpek."
"Ne güzel bir adın var."
"Teşekkür ederim." Şükran hanım yanındaki boş sandalyeyi işaret ederek;
"Otursana boncuğum birazdan yemek hazır olur." diyerek araya girdi.
"Ben Şamil ağabeyimin yanına oturacağım" dedikten sonra Şamil'e doğru koştu. Adam kendisine doğru gelen küçük kızı kucaklayıp yanağına birkaç öpücük kondurdu. Alev nefes almadan büyülenmişçesine onları izlemekten alamamıştı kendini. Harika bir görsel oluştur
