BAD ROMANCE

1 - Steamy Night

AMANDA

"YOU will have to suffer from the consequences of your actions. Besides, hindi rin naman talaga consequences ang dating niyon sa'yo. You'll be under my observation, so, uuwi na tayo at doon ka na sa atin mag-aaral."

Rinding-rindi na ako sa boses ni mommy. Sa halos araw araw ng buhay ko, boses niya ang naririnig ko sa phone, reminding me to study, to review and to go to school.

She wanted me to be a lawyer or a doctor, but I just wanted to be a mess.

Simula nang mawala si daddy, six years ago, I can't find any reason to be good in school or in life. I am the eldest at 22 and yet, I am still in first year college.

I missed my dad, so bad. Siya lang ang nakakaunawa sa gusto ko. While mom? She's always busy at school and work. She's always that idealistic and full of wisdom. While my dad, simple and loving.

I hate mom, I hate Travis my sibling, they always say bad things about me. So, that's what I usually do, ang gumawa ng mali, dahil iyon naman ang lagi nilang nakikita sa akin.

"Pack your things, i-uuwi na kita," mando niya sa akin.

Umirap ako at padabog na tumayo.

"You even act like a gangster now. Hindi kita ganyan pinalaki. And look at your face, ganyan ba ang estudyante? Makapal ang make up? Look at your room, totally a mess!" sunud-sunod niyang wika.

"Hindi mo naman ako pinalaki, it's dad," mahina kong wika habang dahan-dahan akong inaayos ang laman ng bag ko, make up, cigarette, lighter and phone.

Alam kong narinig niya iyon pero hindi na lang siya sumagot.

"Okay. Let's go," walang gana kong wika.

Tumingin siya sa akin mula ulo hanggang paa. She is judging me as if ang dumi -dumi kong tao.

"Are you really my daughter?" hindi siya makapaniwala na sinabi iyon.

Bumuntong hininga ako at tinaasan siya ng kilay.

"Well, if you say I am not, then it's better," sagot ko.

"Huh." Napailing siya at walang sabing sinapak ako bigla.

"Bastos ka!" aniya.

Tinanggap ko lang iyon. Wala akong magagawa but to curse her inside my mind and burry her life outside my heart.

Pagod na akong umiyak. Iiyak lang ako sa daddy ko, not to her.

"Are you done?" I asked.

Wala na siyang sinabi kaya't nagpatiuna na akong bumaba ng apartment.

"Your daddy Emmanuel is outside, waiting for us. Please act nicely!" pahabol niya sa akin.

"My daddy is dead. I don't have other daddies, okay?" Lumingon ako sa kanya at umirap bago tuluyang umalis.

Pagbaba ko ay naroon nga sa tapat ng kotse si Emmanuel, ang bago niyang asawa. He is with Travis, my younger sibling, he is seven. Sad to note, isang taong gulang pa lang siya nang mawala ang dad because of illness.

"Ate, is that you? You looked like a clown!" sigaw ng kapatid ko na ngayon ay kasama ni Emmanuel, naka-abang sa pintuan ng kotse.

Nakatingin lang ang lalaki sa akin, he is I think 45 or something.

"Hi, Amanda," bati niya sa akin.

Umirap lang ako sa kanya bago ako sumakay sa kotse.

Wala akong ganang makipagplastikan sa kanya. He isn't my dad, by the way.

Hindi ito ang unang pagkikita namin, the first ay nang sugurin ako ni mommy dahil nalaman niyang wala akong naipasa kahit isang subject sa nakaraang semestre.

I also saw him noong death anniversary ng daddy. I also saw him noong magtapos si Travis sa grades school siya.

And there's one things that's unusual. I already saw him, buhay pa lang si daddy, and I was in highschool that time.

So, I don't really trust this man, at all.

Sumunod na si mommy, sumakay siya sa harapan, kung kaya't nasa tabi ko si Travis na maingay na naglalaro ng video games.

Inilagay ni mommy ang loggage ko sa likuran, tinulungan siya ni Emmanuel, siya na rin kasi ang nagsabi na ayusin ko iyon last time kaya't ginawa ko na upang wala na masyadong maraming satsat.

HABANG nasa daan ay nakatingin lang ako sa kalsada. Iiwan ko ang syudad, no night clubs, no videoke bars, no more shopping and no more life at night.

Babalik ako sa lugar kung saan ako lumaki, and that's not what I want, maaalala ko lang si daddy, especially in my room kung saan naroon ang bawat alaala na patuloy na nagmumulto sa akin sa tuwing naroon ako.

I am not scared, ayaw ko lang maalala pa dahil iiyak na naman ako.

"Ate, why are you so silent?" Travis asked.

Lumingon ako sa kanya at tiningnan siya ng masama bago ako umirap.

Pero bago ako magbalik ng tingin sa labas ay nahagip ng mga mata ko si Emmanuel na nakatingin sa akin mula sa salamin ng sasakyan.

I am sure, I saw him looking at me kahit pa umiwas na siya bigla.

He has something in his dark piercing eyes, he has an aura na lapitin ng mga matrona. He is hot, actually, with his thick eyebrows, matangos na ilong, mapulang labi at halos balbas saradong mukha na laging nase-shave, halata iyon sa kanya.

No wonder, gusto siya ng mom.

But then, hindi ko na iyon pinansin pa. Hinalungkat ko na lang ang loob ng bag ko at kinuha ang sunglasses ko saka iyon sinuot upang sa gano'n ay hindi nila makita kung nakatingin ako sa kanila ng masama.

TWO HOURS after the long travel, palubog na ang araw nang marating namin ang Sanchez Mira, my home town.

When I breathe in, I can smell my childhood and my teenage years here, lalo na nang binuksan ko ang bintana.

And then I breathe out, I am back with being a 22-year-old woman.

Walang nagbago sa lugar, bukod sa medyo dumami na ang stores, buildings, but the houses are still old style, making it very province-like community.

Eksaktong alas singko y media ng hapon, nasa tapat na kami ng bahay. Hindi ako kaagad bumaba. Imbes ay tinanaw ko ang kwarto ko sa taas, sarado ang mga bintana at mayroong kurtina.

Pagbaba ko ay nauna nang pumasok si mommy at Travis, ako naman ay nakatayo lang sa tapat, pinagmamasdan ang buong bahay.

"Welcome back, anak," wika ng baritonong boses sa tabi ko.

Lumingon ako at naroon si Emmanuel, hawak ang loggage ko.

Umirap ako sa kanya dahil sa sinabi niyang anak.

"You're not my dad, okay?"

"But I am your stepdad now."

"Kahit anong gawin mo, you can never replace my dad. And even if you try to win my mom and sibling's heart, you can never have mine, tandaan mo iyan," mahina kong wika na puno ng galit at poot.

Ngumiti lang siya at saka ko siya iniwang nakatayo doon bitbit ang gamit ko.

PABAGSAK kong ihiniga ang sarili ko sa kama nang makapasok na ako sa kwarto ko.

Madilim, ayaw kong magbukas ng ilaw, ayaw kong makita ang mga Teddy bears, ang mga picture frames namin ni daddy, at mga gamit na nagpapaalala sa akin tungkol sa kanya.

I just want to sleep, I want peace and so I crawled up on my bed at niyakap ang unan ko bago ako makatulog.

ELEVEN thirty ng gabi nang magising ako. Kumakalam ang sikmura ko dahil hindi pa ako nananghalian at hapunan. Dalawang meals na ang na-skip ko kaya't iba na ang pakiramdam ko.

Nag-inat ako sa higaan ko bago ako bumangon at tumayo.

Tanging ang ilaw ng cellphone ko ang ginamit ko upang makita ko ang aking daraanan hanggang sa ako'y makalabas na.

Sa kabilang dulo ng pasilyo, sa second floor ay ang kwarto ni Travis, doon siya nag-iisang natutulog, ang kwarto sa pagitan naming dalawa ay bakante, it's like a guess room.

Sa kabilang dulo naman, bago dumating sa hagdan ay ang kwarto ni mommy and daddy, but now, kwarto na nilang dalawa ni Emmanuel.

I am just so sad na isiping pati kwarto ng daddy ko, na-invade na ng lalaking iyon.

Wala akong ginawang ingay na naglakad sa pasilyo, malamig ang tiles sa paa pero pinili kong huwag gumamit ng tsinelas. Tanging ang malamlam na ilaw mula sa chandelier ang tanglaw kaya't medyo madilim sa lugar.

Bago ako dumating sa hagdan ay narinig ko ang ingay na nagaganap sa loob ng kwarto ni mommy.

Lumapit ako at dumikit sa pintuan.

"Oh my God, Emmanuel! Aaahhh! You're so good! Aahhh!"

Ungol iyon ni mommy na sarap na sarap sa kanyang nalalasap.

I can sense what they are doing. Dinig na dinig ko rin kasi ang paghampas ng katawan ni Emmanuel sa kanya, malakas iyon na parang nagpapalakpakang mga palad.

"Aaahhh. Damn, you're still tight, baby!"

Boses iyon ni Emmanuel. I can imagine him doing his athletic prowess while banging my mom so fast, rough and hard.

Napailing na lang ako dahil sa kaisipan na iyon kaya't agad na akong bumaba.

Pagbaba ko sa kusina, hindi ko na binuksan ang ilaw. Imbes ay cellphone na lang talaga ang pinang -ilaw ko sa paghahanap ko ng pwedeng kainin.

I opened the refrigerator, ayaw kong kumain ng kanin, nakita ko doon ang isang piraso ng donut at ang isang pineapple juice in can.

Iyon ang kinuha ko at dinala sa sulok na bahagi ng kusina.

Pinatay ko na ang ilaw ng phone ko habang tahimik na kumakain.

Ilang sandali pa ay mayroon akong narinig na papalapit. Itinigil kong ngumuya at kumain dahil baka makita ako ng kung sino.

And then, I saw someone opened the refrigerator, at dahil mayroong ilaw na nanggagaling mula sa loob ay nakita ko si Emmanuel na kumuha ng tubig.

Hindi niya iyon kaagad isinara, imbes ay nilagok niya ang tubig sa bote.

Ngunit hindi iyon ang nagpatulala sa akin.

Mula sa kanyang leeg kung saan taas baba ang kanyang Adam's apple dahil sa pag-inom, bumaba ang mga mata ko sa kanyang dibdib na basa ng pawis.

Tumutulo ang pawis sa kanyang abs na nangingintab, pababa pa sa kanyang puson na ngayon ay ginagapangan ng makapal na buhok...at pababa pa.

Wala siyang kahit na anong suot.

And I saw his tool, hanging there, still hard and looking so big.

Napakagat labi ako at pinigilan ang paghinga dahil nakita ko kung gaano kaperpekto ang aking stepdad.

Damn, he's so hot.