โรคจิต 3

1362 Words

พลั้นเริ่มมีสีหน้าที่เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะเพนยื่นนิ่งทำหน้าเรียบตึงไม่ไหวติ่ง เพนที่เห็นร่างบางทำหน้าเศร้าๆเขาที่ไม่อยากให้ร่างบางเศร้ากลัวจะเป็นเด็กไม่ดี เขาจึงตัดสอนใจอย่างรวดเร็ว "อืม.ก็ได้ เเต่มีข้อเเม้" "จะ..จริงหรอ ข้อเเม้อะไรหรอ" "หึๆ..." ร่างสูงยิ้มร้ายกาจอย่างตื่นเต้น เพราะข้อเเม้ของเขานั้น มันน่าสนุกอย่าไงหละ "พลั้นยอมได้หมดเลย ขอเเค่ให้พลั้นได้อออกไปข้างนอกนะ" เพนเดินออกจากห้องไปสักพักพลั้นที่ยัง งงๆอยู่ก็นั่งรอให้คนตัวสูงเขามา ผ่านไปไม่นานเพนก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับของบางอย่างในมือที่เขากำเอาไว้เเน่นมาก เพนเดินมาตรงหน้าร่างบางเเล้วยื่นสิ่งที่ตัวเองเอามาให้ร่างบางได้เห็น พลั้นมองสิ่งที่เพนยื่นมาเเล้วต้องทำตาโต มองเเค่นี้เขาก็รู้มันคือไข่สั่นไฟฟ้า ที่เขาเคยเห็น ผ่านๆในพวกร้านขายเซ็กทอย ประสิทธิภาพของมันรุนเเรงมากเพราะมันจะปล่อยกระเเสไฟฟ้าซ็อตข้างในจนเสียวเหมื

Great novels start here

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD