ใบหน้าคมคายก้มหัวสำนึกผิด ริมฝีปากบ่นงึมงำในลำคอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มแห้งๆให้กับหญิงสาว
“ยังไงคะ? พี่ๆเขามาทำอะไรกัน” คิ้วเล็กเลิกสูงมองหน้าชายตัวโต แววตาของเธอแสดงถึงความไม่พอใจ
“พี่เปล่านะครับ ไอ้..ไอ้เวหานั้นแหละ สั่งให้พวกมันขึ้นมา พี่บอกแล้วว่าไม่ต้องแต่มันก็ไม่ฟัง พี่กำลังจะมาไล่พอดี” คำแก้ตัวจากปากของชายหนุ่ม เหมือนกำลังโยนฟื้นเข้าใส่กองไฟที่กำลังรุกไหม้
ใบหน้านิ่งเรียบมองด้วยสายตาสิ้นหวัง ตอนนี้เขาไม่ต่างจากคนไร้ค่าเท่านั้น หญิงสาวตัดสินใจหันหลังเดินกลับมาที่บ้านพัก เธอไม่รอให้เขาพูดต่อจนจบเพราะทุกอย่างเป็นเพียงคำแก้ตัวเท่านั้น
“โซ่ อย่าพึ่งไป ฟังพี่ก่อนสิครับ” เท้าใหญ่ก้าวสาวตามร่างเล็กด้วยท่าทางรีบร้อน แม้จะเรียกให้หยุดแต่ก็ไม่เป็นผล
กึก!
ประตูไม้ไผ่ปิดสนิทและถูกล็อคจากด้านในทันทีก่อนที่เขาจะทันได้มาถึง แม้จะไม่ได้แข็งแรงหรือกั้นแรงของเขาได้ แต่เขาก็เลือกที่จะไม่บุกหรื
