“ผมไม่กลัวพี่หรอก คิดว่ารวยแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ อีกอย่างพี่ไม่มีสิทธิ์ทำกับโซ่แบบนี้”
“ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ คนที่ไม่มีสิทธิ์น่าจะเป็นมึงมากกว่า” มุมปากหนายกยิ้ม เหลือบมองร่างเล็กที่กำลังพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอุ้งมือของเขา
“พี่ศิลา โซ่เจ็บ ปล่อยเถอะนะคะ” เสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอมองเจ้าของมือหนาด้วยแววตาอ้อนวอน หากแต่ความน่าสงสารกลับไม่มีผลกับปีศาจร้ายตรงหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
“โซ่! พี่ศิลา ถ้าพี่ไม่ปล่อยมือตอนนี้ ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะครับ” เรียกชื่อของคนตัวเล็กด้วยความเป็นห่วง
“หึ! กูปล่อยก็ได้ แต่มึงต้องบอกเหตุผลดีๆมาสักข้อ ว่าทำไมกูต้องปล่อยมัน” คำพูดหยาบคาย ถามชายหนุ่มตรงหน้า
ร่างสูงนิ่งเงียบ สีหน้าครุ่นคิดดูกังวล ก่อนสายตาอ่อนโยนจะเหลือบมองใบหน้าหวานอีกครั้ง
“ผมรักโซ่ เรารักกัน แล้วก็กำลังจะตกลงคบกันเป็นแฟน ดังนั้นพี่ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องแฟนผม”
“หึ หึ เหรอ? มึงมันก็แค่แฟน! แต่กู.
