“มีอะไรหรือเปล่า มองหาใครเหรอ?” เสียงเล็กถามเพื่อนที่กำลังมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไร
“ห๊ะ ปละ เปล่าจ้ะ แค่สงสัยว่าทุกคนหายไปไหนกันหมด คุณพ่อคุณแม่ยังไม่กลับเหรอ?”
“อ้อ ยังจ้ะ พอดีช่วงนี้ทุกคนยุ่งๆ อย่าไปสนใจเลย คืนนี้ค้างเป็นเพื่อนอบอุ่นไม่ได้เหรอ น้า~” เสียงหวานสายตาอ้อนทำให้เพื่อนตัวเล็กใจอ่อนคล้อยตามทุกที
.
หนึ่งเดือนต่อมา..
..วันเปิดเทอม..
ร่างเล็กใส่กระโปรงพลีทยาวคลุมเข่า เสื้อนักศึกษาพอดีตัว ร้องเท้าผ้าใบสีขาวตามระเบียบการแต่งกายที่ทางมหาลัยกำหนด ใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มหวาน เปล่งประกายความน่ารักสดใส จนใครๆต่างให้ความสนใจหันมองกันเป็นตาเดียว
“อบอุ่นรู้สึกเขินยังไงไม่รู้ เหมือนถูกคนมองตลอดเวลา”
“นั้นนะสิ รู้สึกเหมือนกัน หรือว่าโซ่ใส่กระโปรงสั้นไปหรือเปล่า” คนตัวเล็กก้มมองกระโปรงตัวเองพรางมองดูเพื่อนๆที่กำลังเดินต่อแถว ทยอยกันเข้าไปในหอประชุมรูปโดมขนาดใหญ่
ภายในหอประชุมกว้างเ
