“ไม่เป็นไรผมยกโทษให้ แต่ทีหลังก็คิดให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกมา ตอนแรกผมก็คิดนะว่าจะเหมาครีมของคุณทั้งหมดนี้ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว” ใบหน้ายิ้มกริ่ม มองหญิงวัยกลางคน เหมือนกำลังโยนความผิดทั้งหมดให้กับเด็กสาวอย่างอ้อมๆ และแน่นอนว่าการกระทำของเขามันได้ผล สายตาเฉี่ยวของนายจ้างเหลือบมองร่างเล็กที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้าง แววตาโกรธเกลี้ยวชักสีหน้าถอนหายใจแรงด้วยความหงุดหงิด
“วันนี้เธอกลับไปซะ ฉันไล่เธอออกแล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาขอทำงานงานกับฉันอีก ส่วนเรื่องค่าจ้างวันนี้ก็อย่าหวังว่าจะได้ เพราะเธอทำให้ฉันพลาดลูกค้ารายใหญ่ไปแล้ว ถือว่าเป็นค่าเสียหายก็แล้วกัน” คำพูดเห็นแก่ตัวสายตาดูถูกไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้รับจากนายจ้างคนนี้
“เจ้คะ แต่..โซ่ไม่ได้..”
“กูบอกให้มึงไสหัวออกไปไง แหม~ อุตส่าห์สงสารเห็นว่ากำพร้าเลยรับมาทำงานด้วย เสือกทำตัวเป็นกาลกิณีซะงั้น ออกไปไหนก็ไป!” เสียงตะคอกดัง พร้อมกับคำด่าทอพ่นใส
