บรรยากาศยามค่ำคืนในคฤหาสน์ที่เงียบสงบ แสงไฟสีเหลืองนวลสร้างบรรยากาศอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความตึงเครียดจางๆ ที่ยังคงหลงเหลืออยู่จากเหตุการณ์เมื่อช่วงบ่าย คุณอรรถนั่งจิบชาสมุนไพรอยู่ในห้องนั่งเล่น สายตาเหม่อมองออกไปที่สวน พยายามทำใจยอมรับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้
เสียงฝีเท้าเบาๆ เดินเข้ามาใกล้ คุณอรรถถอนหายใจรู้ทันทีว่าเป็นใคร เขาไม่หันไปมอง จนกระทั่งร่างบางของลูกสาวสุดที่รักมานั่งลงที่พื้นข้างๆ เก้าอี้โซฟา เอาคางเกยที่หน้าขาเขาอย่างออดอ้อนเหมือนสมัยเด็กๆ
"แด๊ดดี้ขา..." เสียงหวานใสเอ่ยเรียกอย่างเอาใจ
คุณอรรถก้มลงมองแอนนี่ แววตาของคนเป็นพ่อแม้จะโกรธแต่ก็แฝงด้วยความรักและความห่วงใย "กลับมาแล้วเหรอ? นึกว่าจะไปนอนค้างบ้าน 'ว่าที่คู่หมั้น' ซะแล้ว"
น้ำเสียงประชดประชันเล็กน้อยทำให้แอนนี่หน้ามุ่ย เธอขยับตัวขึ้นมานั่งบนโซฟาข้างๆ กอดแขนพ่อแน่น
"โธ่... แด๊ดดี้อ่า... อย่าประชดสิคะ" แอนนี่ซบหน้าลงกับไหล
