เปิดตัวคนคุย...รอเจอคนเคลียร์

2077 Words

แอนนี่ขยับตัวตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของอีกวันด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่าง โดยเฉพาะช่วงล่างที่ระบมจนแทบหุบขาไม่ลง ร่องรอยสีกุหลาบแดงเป็นจ้ำกระจายอยู่ทั่วเนินอกและต้นคอ เป็นหลักฐานชั้นดีว่าศึกรักเมื่อคืนกับอัครานั้นหนักหน่วงและยาวนานเพียงใด เธอมองไปยังพื้นที่ว่างข้างเตียง... รู้สึกถึงความว่างเปล่า อัคราไม่ได้นอนอยู่ตรงนั้น เสียงน้ำไหลจากห้องน้ำบ่งบอกว่าเขากำลังชำระล้างร่างกาย หรือไม่ก็ตื่นนานแล้ว แอนนี่ถอนหายใจเบาๆ ความรู้สึกอิ่มเอมเมื่อคืนเริ่มถูกแทนที่ด้วยความน้อยใจเล็กๆ ที่ก่อตัวขึ้น คำพูดของเขาเมื่อคืนยังดังก้องในหู... “เราจะเป็นพาร์ตเนอร์กัน ทั้งธุรกิจแล้วก็เรื่องบนเตียง” ‘พาร์ตเนอร์’ งั้นเหรอ? แอนนี่แค่นยิ้มให้กับตัวเอง คำนี้มันฟังดูห่างเหินและไร้หัวใจชอบกล เหมือนเธอเป็นแค่ส่วนหนึ่งของผลประโยชน์ทางธุรกิจ หรือเป็นแค่ของแถมที่มาพร้อมกับดีลโรงแรมของพ่อ ไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่แฟน เป็นแค่คู่นอนที่เขามีสิทธิ์ ‘สอนงาน’ ได้ทุกเมื่อ “ตื่นแล้วเหรอคะ?” เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของอัคราที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาพันผ้าขนหนูผืนเดียวเผยให้เห็นมัดกล้ามแกร่งที่ยังมีหยดน้ำเกาะพราว ผมเปียกหมาดๆ ทำให้เขาดูเซ็กซี่และดิบเถื่อนกว่าตอนใส่สูทหลายเท่า “ค่ะ...” แอนนี่ตอบเสียงเบา ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกายเปลือยเปล่า “ป๋าตื่นไวจัง” “มีนัดคุยงานบ่ายๆครับ” เขาเดินเข้ามาหา ก้มลงจูบหน้าผากเธอเร็วๆ หนึ่งทีเหมือนทำตามหน้าที่ “หนูจะนอนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวป๋าให้แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้ หรือจะให้คนขับรถไปส่งที่บ้าน?” “หนูจะกลับเลยค่ะ” แอนนี่รีบตอบ “แต่หนูขอไปส่งที่คอนโดนะคะ ไม่อยากกลับบ้านสภาพนี้... เดี๋ยวพ่อสงสัย” อัคราพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้ทักท้วงหรือรั้งเธอไว้ “โอเคครับ ตามใจหนู เดี๋ยวป๋าบอกคนขับรถให้” เขาหมุนตัวเดินไปแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีการอ้อยอิ่ง ไม่มีการกอดลาที่มากกว่านั้น ท่าทีที่ดูเป็นผู้ใหญ่และแยกแยะเรื่องเซ็กส์กับเรื่องงานได้อย่างชัดเจนของเขา ยิ่งทำให้แอนนี่รู้สึกตัวเล็กลีบลง ‘เขาก็คงเห็นเราเป็นเด็กแก้ขัดจริงๆ สินะ’ เธอคิดในใจด้วยความขมขื่น ณ คอนโดส่วนตัวใจกลางเมือง แอนนี่ทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องพักของตัวเอง ความเงียบเหงาเข้าครอบงำทันทีที่อยู่คนเดียว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ไม่มีข้อความจากอัครา ไม่มีแม้แต่คำถามว่า ‘ถึงห้องรึยัง’ ความน้อยใจแปรเปลี่ยนเป็นความหงุดหงิด ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น แอนนี่รีบคว้ามาดูด้วยความหวัง แต่กลับไม่ใช่คนที่รอ Top:แอนนี่ครับ เย็นนี้ว่างไหม? ท็อปจองร้านอาหารอิตาเลียนที่แอนนี่ชอบไว้ ไปทานข้าวกันนะครับ ‘ท็อป’ เพื่อนชายรุ่นพี่ที่คณะที่ตามจีบเธอมาสักพัก ท็อปเป็นผู้ชายไทป์ ‘Good Boy’ หน้าตาดี บ้านรวย เอาใจเก่ง และที่สำคัญคือวัยใกล้เคียงกัน ปกติแอนนี่มักจะปฏิเสธเขาหรือแค่คุยผ่านๆ แต่วันนี้... ความรู้สึกอยากประชดใครบางคนมันพุ่งพล่าน Annie:ว่างค่ะ มารับแอนนี่ที่คอนโดตอนทุ่มนึงนะคะ เธอพิมพ์ตอบกลับไปทันที อย่างน้อยการออกไปเจอผู้คน ออกไปสวยเชิดฉาย ก็ดีกว่ามานั่งจมกองน้ำตาเพราะตาแก่ใจร้ายพันล้านนั่น 19:30 น. ร้านอาหารหรูสไตล์รูฟท็อป บรรยากาศยามค่ำคืนของกรุงเทพฯ แสงไฟระยิบระยับจากตึกสูงตัดกับท้องฟ้าสีดำสนิท แอนนี่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงสดขับผิวขาวผ่อง นั่งจิบไวน์ขาวอยู่ตรงข้ามกับท็อป ชายหนุ่มหน้าตี๋อินเทรนด์ที่มองเธอตาเชื่อม “วันนี้แอนนี่สวยมากเลยครับ สวยจนท็อปไม่กล้ามองใครเลย” ท็อปหยอดคำหวาน พลางตักอาหารใส่จานให้เธออย่างเอาใจ “ปากหวานจังนะท็อป” แอนนี่ยิ้มตอบ เป็นรอยยิ้มการค้าที่เธอเริ่มเรียนรู้มาจากอัครา “ขอบคุณที่ชวนมานะ เบื่อๆ อยู่พอดี” “ท็อปยินดีเสมอครับ ขอแค่แอนนี่บอก ท็อปว่างตลอด 24 ชั่วโมง” แอนนี่หัวเราะเบาๆ พยายามโฟกัสกับผู้ชายตรงหน้า พยายามบอกตัวเองว่านี่สิคือความสดใสที่เธอควรได้รับ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ลับๆ ล่อๆ ที่ต้องคอยหลบซ่อนและเดาใจยากแบบนั้น แต่ในขณะที่เธอกำลังตักสปาเกตตีเข้าปาก สายตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นกลุ่มคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในโซน VIP ช้อนส้อมในมือแอนนี่ชะงักค้าง ชายวัยกลางคนสองคนเดินเคียงคู่กันมา คนหนึ่งคือ ‘พ่อ’ ของเธอเอง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจที่สุด สิ่งที่ทำให้เธอตาโตคือหญิงสาวสวยจัดในชุดรัดรูปที่เดินควงแขนพ่อของเธออย่างสนิทสนม เกินกว่าคำว่าเลขาฯ แน่นอน และอีกคน... ผู้ชายร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีเทาเข้มที่เดินล้วงกระเป๋าตามมาด้วยมาดนิ่งขรึม ใบหน้าที่เธอคุ้นเคยดี แม้จะมองจากระยะไกลก็ยังจำได้แม่นยำ อัครา... โลกกลมจนน่ารังเกียจ ดูเหมือนทางฝั่งนั้นก็จะสังเกตเห็นเธอเช่นกัน พ่อของเธอชะงักกึกเมื่อเห็นลูกสาวสุดที่รักนั่งอยู่กับผู้ชาย “แอนนี่?” พ่อของเธอเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะทันที โดยมีหญิงสาวคนนั้นและอัคราเดินตามมาติดๆ แอนนี่รีบปรับสีหน้า วางช้อนส้อมลงแล้วยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะแด๊ดดี้...” เธอทักทายเสียงเรียบ สายตาจิกมองไปที่หญิงสาวข้างกายพ่อแวบหนึ่ง ก่อนจะเลื่อนไปสบตากับอัคราที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ด้านหลัง สายตาของอัครา... เย็นยะเยือกจนน่าขนลุก เขามองเธอไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดเดรสสีแดงที่เปิดไหล่โชว์ผิว และหยุดอยู่ที่ ‘ท็อป’ ชายหนุ่มข้างกายเธอ ด้วยสายตาประเมินค่าที่ทำให้คนถูกมองรู้สึกเหมือนมดปลวก “มาทำอะไรที่นี่ลูก? ไหนบอกว่าไปนอนคอนโด?” พ่อเธอถามเสียงเข้ม พยายามกลบเกลื่อนความพิรุธเรื่องสาวข้างกายตัวเอง “ก็หิวข้าวไงคะ... เลยออกมาทาน” แอนนี่ตอบย้อน “แล้วแด๊ดดี้ล่ะคะ? มาคุยงาน... หรือมาเดต?” เธอจงใจเน้นคำว่าเดต พ่อเธอกระแอมไอแก้เขิน “คุยงานสิลูก! นี่คุณ... เอ่อ... เลขาฯ ใหม่พ่อเอง ส่วนนี่คุณอัครา นัดกันมาคุยเรื่องโปรเจกต์โรงแรมต่อ” “สวัสดีครับคุณลุง... สวัสดีครับคุณอา” ท็อปรีบลุกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างนอบน้อมตามมารยาทเด็กดี อัครารับไหว้เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ มุมปากกระตุกยิ้มเหยียดที่แทบมองไม่เห็น “แอนนี่...” พ่อเธอหรี่ตามองท็อป “แล้วนี่เรามากับใคร? เพื่อนเหรอ?” วินาทีนั้น ความเงียบเข้าปกคลุมโต๊ะอาหาร แอนนี่รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากร่างของอัครา เขาจ้องเธอเขม็ง ราวกับกำลังกดดันให้เธอตอบคำถามที่เขาเองก็อยากรู้คำตอบที่สุด ความน้อยใจเรื่อง ‘พาร์ตเนอร์’ ผุดขึ้นมาในสมอง แอนนี่ยืดตัวตรง เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วตัดสินใจจุดไฟเผาตัวเองเล่น “อ๋อ... นี่ท็อปค่ะ” เธอผายมือไปทางชายหนุ่ม แล้วหันกลับมาสบตากับอัคราตรงๆ “คนคุยของแอนนี่เองค่ะ” สิ้นประโยค เหมือนมีระเบิดลงกลางวง ท็อปหน้าแดงด้วยความเขินและดีใจที่เธอเปิดตัว พ่อของเธออ้าปากค้างทำท่าจะบ่นแต่ก็พูดไม่ออกเพราะตัวเองก็พากิ๊กมา แต่ปฏิกิริยาที่รุนแรงที่สุด... มาจากคนนอกอย่างอัครา แคร๊ก... เสียงข้อนิ้วของอัคราลั่นเบาๆ จากการกำหมัดแน่นที่ซ่อนอยู่ข้างลำตัว ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยบัดนี้ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ด้วยไฟโทสะที่พยายามข่มกลั้นไว้ กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน เขาดูหงุดหงิด.. หงุดหงิดอย่างมาก มากจนคนรอบข้างสัมผัสได้ “คนคุยเหรอครับ?” อัคราทวนคำถาม เสียงของเขาเย็นเยียบแต่บาดลึก “เพิ่งรู้นะครับเนี่ย... ว่าน้องแอนนี่มี... ตัวเลือก” “แอนนี่สวยนี่คะ” แอนนี่ตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว “ก็ต้องมีคนเข้ามาคุยบ้าง... ศึกษาดูใจกันไปค่ะ ไม่รีบ” “ศึกษาดูใจ...” อัคราแค่นหัวเราะในลำคอ “ดีครับ... วัยรุ่นสมัยนี้ศึกษากันไวดี” สายตาของเขาไม่ได้มองท็อปอีกต่อไป แต่จ้องทะลุเข้าไปในดวงตาของแอนนี่ สื่อความหมายชัดเจนว่า ‘แล้วที่นอนครางใต้ร่างฉันเมื่อคืนกับเมื่อเช้า คือการศึกษาแบบไหน?’ “เอ่อ... เชิญแด๊ดดี้ตามสบายนะคะ เดี๋ยวแอนนี่ทานต่อละ” แอนนี่ตัดบทเพราะเริ่มทนแรงกดดันจากสายตาอัคราไม่ไหว “เดี๋ยวสิลูก” พ่อเธอขัดขึ้น “ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว ไปนั่งทานด้วยกันเลยมั้ย? โต๊ะพ่อจองห้อง VIP ไว้” “ไม่ดีกว่าครับคุณอรรถ” อัคราพูดแทรกขึ้นมาทันที น้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย “ปล่อยให้น้องเขา... สวีทกับ เด็ก ของเขาไปเถอะครับ เราคนแก่... ไปคุยเรื่องธุรกิจผู้ใหญ่ๆ กันดีกว่า” เขาเน้นคำว่า ‘เด็ก’ ด้วยน้ำเสียงดูถูกอย่างชัดเจน ท็อปหน้าเจื่อนไปนิดหน่อยแต่ไม่กล้าพูดอะไร “อ่า... ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพ่อเคลียร์บิลให้เรานะ” พ่อเธอสรุป แล้วรีบพาเลขาฯ สาวเดินนำไป อัครายังไม่เดินตามไปทันที เขายืนนิ่งอยู่ที่เดิมอีกครู่หนึ่ง มองหน้าแอนนี่สลับกับท็อป ก่อนจะโน้มตัวลงมาเล็กน้อย เท้าแขนลงกับโต๊ะอาหารของทั้งคู่ “ทานให้อร่อยนะครับ...” เขาพูดกับท็อป แต่สายตาจ้องแอนนี่ “แล้วก็... ดูแลน้องแอนนี่ดีๆ ล่ะ น้องเขาเป็นคน...เอาแต่ใจ... และความต้องการสูง... หวังว่าเราจะรับมือน้องเขาไหวนะ” ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้เสร็จ อัคราก็ยืดตัวเต็มความสูง จัดเสื้อสูทให้เรียบร้อย แล้วหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมและความตึงเครียดที่ยังลอยคลุ้ง แอนนี่นั่งกำมือแน่นใต้โต๊ะ หัวใจเต้นแรงจนเจ็บหน้าอก เธอเห็นความหึงหวงในแววตานั้นชัดเจน... และมันทำให้เธอรู้สึกชนะ แต่ในขณะเดียวกัน ความกลัวก็เริ่มเกาะกุมจิตใจ ป๋าโกรธ... โกรธมากด้วย “เอ่อ... คุณอาเขาดูดุจังนะครับ” ท็อปพูดขึ้นทำลายความเงียบ “ดูเป็นห่วงแอนนี่มากเลย” “อือ... เขาเป็นหุ้นส่วนพ่อน่ะ” แอนนี่ตอบเสียงเบา หยิบแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ครืดดด... ครืดดด... โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นสะเทือน แอนนี่เหลือบตามองหน้าจอ ข้อความไลน์เด้งขึ้นมาจากคนที่เพิ่งเดินจากไป Akara:‘คนคุย’ เหรอคะ? Akara:กล้ามากนะแอนนี่ Akara:กินข้าวให้เสร็จ แล้วรีบไล่มันกลับไปซะ Akara:คืนนี้ป๋าจะไปหาที่คอนโด... ไป ‘เคลียร์’ เรื่องสถานะพาร์ตเนอร์ของเราใหม่ Akara:เตรียมตัวไว้ให้ดี... คืนนี้หนูไม่ได้นอนแน่! แอนนี่อ่านข้อความแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือที่ถือโทรศัพท์สั่นระริก เธอรู้ความหมายของคำว่า ‘เคลียร์’ ของอัคราดี มันไม่ใช่การนั่งจับเข่าคุยกันดีๆ แน่นอน มันคือการลงโทษ... บทลงโทษที่น่าจะเร่าร้อนและหนักหน่วงกว่าทุกครั้ง เพื่อตอกย้ำความเป็นเจ้าของ และลบภาพผู้ชายคนอื่นออกจากหัวเธอให้หมด “ท็อป...” แอนนี่เงยหน้ามองเพื่อนชาย “แอนนี่ว่า... เรารีบทานกันเถอะ แอนนี่เริ่มปวดหัวแล้ว อยากรีบกลับไปพัก” เธอต้องรีบกลับ... กลับไปเตรียมรับมือกับพายุลูกใหญ่ที่ชื่อว่า ‘อัครา’ ที่กำลังจะพัดถล่มคอนโดเธอในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more