[NC18+]THE•DOLL•SECRET▶หวงรัก✘ #เก้าทัพคนขี้หวง

EP.05 - ตุ๊กตา

“…”

ความเงียบครอบคลุมรอบตัวเราสองคน ร่างสูงขยับเข้ามาใกล้จนใบหน้าหล่อแสนร้ายกาจอยู่ห่างจากฉันเพียงไม่กี่คืบ กลิ่นบุหรี่จาง ๆ ลอยคลุ้งในอากาศเจือกับลมหายใจกรุ่นร้อน ฉันพยายามกลั้นหายใจ ก่อนละสายตาเบือนหน้าหนี

หมับ

ปลายคางถูกมือหนาคว้าจับแล้วช้อนขึ้นให้มองสบตากับเขา เก้าทัพเป็นแบบนี้เสมอ คิดอยากจะจับหรือแตะต้องฉันยังไงก็ทำตามใจตัวเองตลอด ทำราวกับว่าฉันคือตุ๊กตาของเขา

“คิดจะหนีจากฉัน หวังสูงไปหรือเปล่า”

ฉันน่ะเหรอคิดจะหนี? ถามหน่อย… ฉันเคยหนีเขาพ้นด้วยเหรอ?

“จาเหนื่อย ไม่อยากทะเลาะด้วย” ฉันปัดมือหนาออกจากปลายคาง ตัดบทด้วยการเดินหนีออกมา

ครั้งหนึ่งเมื่อฉันยังเด็ก… ฉันเคยมาเล่นกับเก้าทัพที่สวนตรงนี้ ตอนนั้นเก้าทัพมอบตุ๊กตาตัวหนึ่งให้ฉัน ฉันรับมากอดด้วยความดีใจ เขาถามว่าฉันชอบตุ๊กตาไหม ฉันพยักหน้าตอบรับว่าชอบมาก ยังจำรอยยิ้มของเก้าทัพในตอนนั้นได้ดี มันเป็นรอยยิ้มของผู้ชนะ เพราะประโยคต่อมาของเขาก็คือ…

‘พี่ก็ชอบตุ๊กตา ถ้างั้นจามาเป็นตุ๊กตาให้พี่ดีไหม?’

ฉันที่ตอนนั้นไร้เดียงสามาก ไม่รู้ว่าคำพูดนั้นจะมีความหมายอะไรแอบแฝงจึงยิ้มกว้างพยักหน้าเออออตามเขาอย่างว่าง่าย

‘อื้อ! น้องจาจะเป็นตุ๊กตาให้พี่เก้า’

น่าขำ… ใครจะคิดว่าคำพูดแสนซื่อของเด็กน้อยไร้เดียงสาในวันนั้นจะกลายเป็นโซ่พันธนาการฉันไว้กับเขา…

ฉันกลายเป็นตุ๊กตาสำหรับเก้าทัพนับตั้งแต่วันนั้น ทุกครั้งที่เราเจอกัน เขามักจะเล่นกับฉันเหมือนว่าฉันคือตุ๊กตาจริง ๆ ตุ๊กตาที่ไร้ความรู้สึก ไร้ความคิด ไร้หัวใจ เขาจับฉันแต่งตัวสวย ๆ จับทำผมน่ารัก ๆ ในสายตาผู้ใหญ่มองดูเราด้วยความเอ็นดู คิดว่าเก้าทัพอยากมีน้องสาวแบบฉันถึงได้ชอบเล่นกับฉันแบบนี้

ทว่าเมื่อลับหลังพวกท่าน ฉันกลับได้ประสบพบเจอกับความร้ายกาจของเก้าทัพอยู่เสมอ ทั้งความเอาแต่ใจ ความเผด็จการ และความหวงจนเกินพอดีของเขา เขาบังคับให้ฉันทำทุกอย่างตามใจเขา เขาสั่งอะไรก็ต้องทำตาม ห้ามขัดขืน ตอนเด็กฉันไร้เดียงสาเกินไปจึงไม่เข้าใจในการกระทำของเขา แต่เมื่อเริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ฉันก็เริ่มเข้าใจอะไร ๆ มากขึ้น

จริงอยู่… เก้าทัพทำอะไรหลายอย่างเพื่อฉัน เขาเริ่มตัดชุดเพื่อฉัน เขาฝึกทำอาหารก็เพื่อฉัน เขาดูแลฉันในทุก ๆ เรื่องจนแม่หรือแม้แต่พ่อที่หวงฉันนักหนายังรู้สึกวางใจเขา เขาเข้ามาแทรกซึมในชีวิตฉันอย่างเป็นธรรมชาติเสียจนใคร ๆ ก็ไม่ทันสังเกตเห็น

คนคนนี้… น่ากลัวเกินไป

รอยยิ้มเย็นชา แววตาว่างเปล่า สีหน้าไร้ความรู้สึก และคำพูดร้ายกาจ นั่นคือด้านมืดของผู้ชายคนนี้

เขาไม่เคยแสดงมันออกมาต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ ในสายตาพวกท่าน เก้าทัพคือพี่ชายที่แสนดี แต่ใครเลยจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามันจอมปลอม! ทั้งรอยยิ้ม ทั้งการกระทำ ทั้งคำพูด ทุกอย่างล้วนจอมปลอมสำหรับฉัน!

‘ร้องไห้ทำไม’

‘ฮึก… พี่เก้าตีน้องจา น้องจาเจ็บ’

ฉันในตอนเด็กร้องไห้โยเยเพราะถูกเก้าทัพตี ฉันคิดจะวิ่งไปฟ้องแม่ในบ้าน แต่ถูกเด็กชายตัวสูงกว่าขวางทางเอาไว้ ใบหน้าของเขาทะมึนทึงน่ากลัว

นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกกลัวเก้าทัพอย่างจริงจัง

‘น้องจาจะฟ้องแม่ ถอยไปนะ’

‘ถ้าฟ้องแม่ จะโดนมากกว่าตีอีกนะ’

คำขู่แสนน่ากลัวทำฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว ได้แต่นั่งสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลไม่หยุด

‘เธอผิดเองนะที่ไม่เชื่อฟังพี่ ถ้าเธอไม่หนีพี่ไปเล่นกับไอ้เด็กบ้านนั้น เธอก็คงไม่โดนตีแบบนี้’

‘ขะ เขามาเล่นกับน้องจาก่อน ฮึก น้องจาก็เลยเล่นกับเขา’ ฉันก้มหน้าร้องไห้ เก้าทัพเดินเข้ามาใกล้ ฉันถอยหลังหนีเขาด้วยความหวาดกลัว มือที่ใหญ่กว่าฉันเล็กน้อยคว้าจับหัวไหล่ก่อนจะปาดน้ำตาข้างแก้มให้ฉันแผ่วเบา ท่าทางอ่อนโยนตัดกับสีหน้าน่ากลัวสิ้นเชิง

‘งั้นต่อไปนี้ห้ามเล่นกับมันอีก ห้ามออกไปเจอมัน ไม่สิ ห้ามออกไปเล่นกับใคร นอกจากพี่คนเดียว เข้าใจไหม?’

ฉันยังจำน้ำเสียงของเขาได้ขึ้นใจ มันเป็นน้ำเสียงที่ไม่เหมือนกับเด็กวัยสิบขวบ ทั้งกดดัน ทั้งน่ากลัว จนฉันไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งเขาอีก

หลังจากนั้นฉันไม่เคยออกไปเล่นนอกบ้านอีกเลย เพื่อนเล่นเพียงคนเดียวของฉันก็คือเก้าทัพ แม้ในยามที่ฉันไปโรงเรียนฉันก็เจอแต่เขา เพราะเราอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตลอด ฉันไม่เคยได้คบเพื่อนสักคน จนกระทั่งขึ้นมัธยมต้น และเพื่อนคนแรกของฉันนอกจากเก้าทัพก็คือ มีมี่

ฉันแอบคบกับมีมี่อยู่เกือบปีกว่าเก้าทัพจะรู้ ตอนนั้นเขาโกรธฉันมาก บังคับให้ฉันเลิกคบกับมีมี่ แต่ฉันไม่ยอม ต่อให้ต้องถูกเขาตีฉันก็ไม่มีทางยอมเด็ดขาด มีมี่เป็นเพื่อนฉัน เธอนิสัยดีและไม่ได้ทำอะไรผิด ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเก้าทัพแน่ ๆ

เวลาผ่านไปนานเกือบเดือนกว่าเก้าทัพจะยอมรับและปล่อยให้ฉันคบกับมีมี่ต่อไป

ชีวิตฉันมันน่าตลกไหมล่ะ ฉันถูกผู้ชายคนนี้ควบคุมมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีอิสระทั้งทางด้านกายภาพและความคิด เก้าทัพเก่งมากในเรื่องควบคุมคน จนพวกผู้ใหญ่มองเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติไปแล้ว แม้แต่พ่อแม่ของฉันก็ยังไว้ใจเก้าทัพมาก ฝากฝังฉันไว้กับเก้าทัพมาตลอด ถึงขั้นจะจับคู่ให้ฉันกับเขาเลยด้วยซ้ำ

นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่ต้องการมากที่สุดในโลก

ฉันไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้ว ฉันอยากใช้ชีวิตด้วยตัวเอง อยากตัดสินใจเอง อยากมีอิสระ อยากปลดพันธนาการจากผู้ชายคนนั้น

ฉันไม่อยากเป็นตุ๊กตาของเก้าทัพอีกแล้ว!

…………………..

ฝากกดถูกใจ+คอมเม้นท์พูดคุยกับไรท์ได้น้าา ไรท์ไม่ดื้อค่าา ><