สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ตอบคำถามของมิลิน ทั้งสามคนกลับไปแล้ว หลังจากเก้าทัพออกมา ทุกคนก็เหมือนจะรู้ตัวว่าถึงเวลาที่ควรออกไปจากห้อง ฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม แม้ว่าทุกคนจะกลับไปหมดแล้วก็ตาม
ฉันชอบเก้าทัพ… งั้นเหรอ?
ภาพความทรงจำระหว่างฉันกับเก้าทัพผุดเข้ามาในความคิด ทั้งในอดีตและปัจจุบันมันปนเปกันไปหมด ที่ผ่านมาฉันไม่เคยหวั่นไหวกับเขาเลย เพราะเขามักใจร้ายกับฉันเสมอ ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเก้าทัพคืออยากจะหนีจากเขาเท่านั้น แต่หลังจากเราได้มาอยู่ร่วมกันที่นี่ ความรู้สึกบางอย่างของฉันมันเปลี่ยนไป…
ฉันมองเก้าทัพต่างไปจากเดิมงั้นเหรอ?
“เหมี๊ยว…” เจ้าฟอกซ์คลอเคลียมือฉันอย่างออดอ้อน ฉันหลุบตามองมัน หวนนึกถึงภาพของเก้าทัพในมุมอ่อนโยน จริงสิ… ตั้งแต่มีเจ้าฟอกซ์ เก้าทัพดูเปลี่ยนไปจากเดิม เขาดูใจดีขึ้น อ่อนโยนขึ้น นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันหัวใจสั่นหรือเปล่านะ
“เป็นอะไร เธอกำลังเหม่ออยู่นะ” เก้าทัพนั่งลงด
