EP.30 - หลายใจ
1032 Words
“จะไปไหนแต่เช้า”
เสียงทักดังมาจากห้องนั่งเล่น ฉันมองเขาอย่างไม่ใส่ใจ เดินมาสวมรองเท้าหน้าประตูห้อง ธุระที่ฉันจะไปสำคัญมาก ไม่อยากให้อะไรมาเป็นอุปสรรคทำให้อารมณ์เสียแต่เช้า
“ฉันถามว่าจะไปไหน?” เก้าทัพเดินมาหยุดยืนข้างหน้า ฉันถอนหายใจ ยืดตัวขึ้นสบตากับเขา ตอบสั้น ๆ แล้วหมุนตัวกลับจะเปิดประตู
“ไปห้าง”
“ไปทำไม?” มือหนาเอื้อมมาจับลูกบิดดักหน้าฉันไว้ ฉันถอนหายใจอีกรอบ หันมองเขา
“จาจะไปซื้อของให้เจ้าฟอกซ์ พี่ซื้อแต่อาหารมา ของเล่นก็ไม่มี ขนมก็ไม่มี เสื้อผ้าก็ไม่มี และที่สำคัญคอนโดแมวก็ไม่มี เมื่อคืนมันต้องนอนในตะกร้า น่าสงสารมาก” ฉันร่ายออกมายาวเหยียด เก้าทัพยืนฟัง สองคิ้วขมวด “จาตอบแล้ว เอามือออกด้วย จาจะได้รีบไปรีบกลับ”
ไม่ใช่อะไรหรอกนะ เป็นห่วงเจ้าฟอกซ์น่ะ ไม่อยากปล่อยให้อยู่กับเก้าทัพสองต่อสองนาน ๆ กลัวเขาขัดหูขัดตาแล้วเอามันไปปล่อยวัด
“งั้นฉันไปด้วย” เขาเปิดประตูห้องแล้วเดินนำออกไป ฉันเดินตาม ขมวดคิ้วมอง เมื่อกี้เขาว่าอะไรนะ?
“พี่จะไปด้วยเหรอ? ไปทำไม?”
“ไปซื้อของเป็นเพื่อนเธอไง”
โอ๊ย… ถามฉันหรือยังว่าฉันต้องการเขาไปเป็นเพื่อนไหม
“จาไปคนเดียวสะดวกกว่า”
“ยังไง?” เขาหันมาถาม ขณะยืนรอลิฟต์
“เวลาผู้หญิงช็อปปิ้ง ไม่ชอบให้ใครมารอหรอกนะ แล้วมันก็น่าเบื่อด้วย”
“ฉันไม่เบื่อนี่”
“แต่ว่า…”
“หรือจะให้ฉันอยู่กับเจ้าแมวอ้วนนั่นสองต่อสองล่ะ กลับมาเธออาจจะได้กินต้มยำแมวก็ได้นะ” เขาพูดหน้าตาเฉยแล้วเดินเข้าลิฟต์ ฉันอ้าปากค้าง มองหน้าเขาเหวอ ๆ
“พี่นี่มัน… ปีศาจชัด ๆ!”
“ขอบคุณที่ชม” เขายิ้มรับหน้าตาย แถมยังเอื้อมมือมาดึงแขนฉันให้เข้ามาในลิฟต์ด้วยกัน ฉันทำท่าฮึดฮัดดึงแขนออก ตวัดสายตามองแรงใส่ คนใจร้าย ใจดำ อำมหิต เอะอะก็ขู่จะจับเจ้าฟอกซ์ต้มยำ ฉันต้องปกป้องเจ้าต้าวอ้วนของฉันให้ถึงที่สุด!
.
.
.
ร้าน Pets Shop
“จำเป็นต้องซื้อไอ้นี่ด้วยเหรอ?” เก้าทัพถามประโยคนี้เป็นรอบที่ห้าของวันแล้วนะ ฉันกลอกตาเล็กน้อย หันมองสบตากับผู้ชายร่างสูงด้านหลัง ตั้งแต่เข้ามาในร้านขายของสัตว์เลี้ยงเนี่ย เขาคอยแย้งคอยถามทุกครั้งที่ฉันหยิบจับของเลย
“จำเป็นสิ โดยเฉพาะคอนโดนี่” ฉันชี้ไปทางคอนโดแมวขนาดใหญ่ซึ่งถูกตกแต่งอย่างสวยงาม คอนโดที่ว่านั้นมีรูปทรงสูงหลายชั้นแต่ละชั้นมีไว้ให้แมวปีนหรือกระโดด บางชั้นเป็นที่นอน บางชั้นเป็นบ้าน บางชั้นเป็นที่ไว้ข่วนเล่น เรียกได้ว่าใหญ่อลังการถูกใจฉันมากเลยล่ะ
“มันคืออะไร ทำไมใหญ่นัก” คิ้วหนาขมวดมุ่น สายตาคมกำลังกะประเมินขนาดของคอนโดนี่อยู่แน่ ๆ
“ก็เหมือนบ้านหมานั่นแหละ เพียงแต่บ้านแมวจะมีหลายชั้นเอาไว้ให้มันปีนเล่น” ฉันอธิบายสั้น ๆ แบบเข้าใจง่าย เดินจับคอนโดนั้นที คอนโดนี้ที ถูกใจไปหมดเลยแฮะ
“จำเป็นต้อง…”
“จำเป็น ๆ ๆ” ฉันหันไปตอบตัดบทคำถามซ้ำ ๆ ของเก้าทัพ “อะไรของพี่เนี่ย ปกติไม่ใช่คนย้ำคิดย้ำทำไม่ใช่เหรอ แต่วันนี้พี่ถามจาด้วยประโยคนี้รอบที่หกแล้วนะ”
เก้าทัพหน้าบึ้ง ริมฝีปากหนาเหยียดตึงเล็กน้อย เขาดูอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาอีกแล้ว ฉันถอนหายใจ ก่อนปรับน้ำเสียงพูดกับเขาใหม่
“พี่ช่วยจาเลือกอันนี้หน่อยได้ไหม ถ้าพี่ไม่ชอบขนาดใหญ่ ๆ งั้นเอาอันนี้ไหม มันเล็กลงมาหน่อย” ฉันเปลี่ยนเรื่องเป็นถามความเห็นเก้าทัพแทน ไม่อยากให้เขาอารมณ์เสียตอนนี้น่ะ ยังซื้อของให้เจ้าฟอกซ์ไม่เสร็จเลย เดี๋ยวเสียเรื่องกันหมด
“เธอชอบอันไหนล่ะ” เขาเงียบไปเกือบนาทีจนฉันใจคอไม่ดี กว่าจะตอบคำถามฉันได้เล่นเอาลุ้นแทบแย่
“จาชอบทั้งสองอันเลย” ฉันตอบตามตรง ก็มันน่ารักทั้งสองอันเลยนี่นา อยากจะซื้อไปทั้งคู่เลยด้วยซ้ำ แต่คงเปลืองพื้นที่ห้องน่าดู
“เธอเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
หื้ม… เขาหมายความว่ายังไงกัน?
“จาเป็นคนยังไง?” ฉันเลิกคิ้วถาม สีหน้างุนงง เก้าทัพแสยะยิ้มมุมปาก มองฉันด้วยแววตาอวดดีสุด ๆ
“ฮึ ผู้หญิงหลายใจไง”
หะ…
“…” ฉันอ้าปากค้าง กำลังประมวลผลคำพูดเก้าทัพ
เขาว่าไงนะ… เมื่อกี้เขาแซะว่าฉันหลายใจหรือเปล่า?
“เอาอันนี้ครับ” เขาหันไปสั่งกับพนักงานขาย ตัดสินใจเลือกแทนฉันซะงั้น ฉันเม้มปาก เก็บความแค้นไว้ในใจ ฉันต้องเอาคืนเขาแน่!
.
.
.
เรากลับมาถึงคอนโดในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่กลับช้าเพราะว่าเก้าทัพพาแวะซูเปอร์มาร์เก็ตด้วย เขาซื้อวัตถุดิบในการทำอาหารมาเยอะพอสมควร ส่วนฉันได้ของเล่นกับของใช้แมวเต็มไม้เต็มมือเช่นกัน ดีนะที่คอนโดแมวทางร้านจะตามมาส่งทีหลัง ไม่งั้นไม่รู้ว่าจะขนขึ้นห้องยังไงหมดเลย
“ฟอกซ์จ๋า อยู่คนเดียวเหงาไหม” พอวางของเสร็จฉันก็พุ่งเข้าอุ้มเจ้าแมวอ้วนทันที คิดถึงมันจะแย่ เป็นห่วงด้วย อยู่ห้องคนเดียวคงเหงาแย่เลย ฉันคลอเคลียใบหน้ากับขนนุ่ม ๆ อย่างเพลิดเพลิน ไม่ได้รู้สึกถึงสายตาเย็น ๆ จากสิ่งมีชีวิตอีกคนในห้องสักนิด
ก่อนหน้านี้เขาแซะฉัน ฉันเลยทำเมินใส่เขาอยู่บ่อย ๆ ถือเป็นการเอาคืน และดูเหมือนการเอาคืนของฉันจะได้ผลนะ เพราะสีหน้าเก้าทัพดูจะหงุดหงิดใจตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว
ชิ… สมน้ำหน้า
- Writer
