Col’s POV
Tahimik lang kami ni Danica at pinagmamasdan lang namin si Frances na hindi na umimik pagkatapos nyang umiyak.
“Frances, tabi tayo ha?” sabi pa ni Danica sa kanya pero ngumiti lang sya ng kaunti at pumasok na ng kwarto. “Hay, panigurado nagtatampo yun.” Biglang sabi ni Danica na ikina-angat ng kilay ko.
“Ano namang karapatan nyang magtampo?” tanong ko sa kanya kaya nakatanggap ako ng sunod sunod na hampas. “Baliw ka ba? Baka pakiramdam nya pinaglihiman natin sya kasi ngayon lang natin sinabi.”
“Mabuti nga sinabi natin. Babalik din yan sa dati.” Sabi ko pa pero nag-aalala pa din si Danica. Sobra namang concern nya don. Malaki na kaya yun.
Sinabi ko yan nung nakaraang dalawang araw pa at mula non ay naging tahimik na din yung bata. Ano bang iniisip ng bata na ‘to at hindi kumi
