Yolculuk saatler sürdüğü için köyden ayrıldığımızı anlamıştım. Tabi köyde yaşar mıydı? İncileri dökülürdü şerefsizin. Araba durunca başımın arkasına dokunan elle irkildim. Bağlı ellerimle elin sahibini ittim.
"Sakin ol bacım sadece bağladığım kumaşı çözeceğim" dedi adam sakinlikle. Ellerimi kucağıma indirip gözlerim açılınca bir süre ışığa alışmaya çalıştım. Adam gözlüğümü gözlerimin üzerine koydu. Gözlüğüm olmasına rağmen bulanık görüyordum. O kadar çok ağlamıştım ki... Gelmişimi, geçmişi mi her şeyi ortaya koyup hepsi için ağlamıştım. Büyük ihtimalle beni ablamı bulana kadar esir olarak tutacaktı. Ama sorun şu ki onu bulsa da bakireliği olmayacaktı.
Aslında ablamı kaçırma planı yaparken dayağı göze almıştım. Hatta fazla dayağı ama esir alınmak düşüncelerim arasında yoktu. Bir şey deği
