Pencereden ışıkların aydınlattığı bahçeyi izlerken Atahan ağanın bu gece gerdeğe gireceğiz cümlesi beynimde yankılanıyordu. Ben kendimi hazır hissetmesem bile bu durumu kabullenmiştim. Şimdi ise korktuğum şey ya hamile kalırsam?
Hamile kalırsam büyük ihtimalle bebeğimi benden alırlardı. Birde evlat acısı nasıl yaşardım? Bu adam beni sevdiği için değil, sırf bir inat uğruna benimle yatmak istiyordu. Yine sevip sahip çıkacağını bilsem bu kadar korkmazdım ama, bu adama güven olmazdı.
Daha önce çıkma teklifi bile almamıştım. Bazen tarlada ki kadınlar şakayla karışık seni oğluma alacağım derler ve birlikte gülerdik. Ciddi olup olmadıklarını bile anlamazdım. Saçlarımı örüp gözlük takmak beni her zaman kurtarmıştı ama Zeynep ablamın her zaman isteyeni olurdu.
Zeynep ablamın güzelliğinin başına
