Ghostly

II || Isabella

II || Isabella

Napapikit ako nang may sumakop na palad sa aking dibdib, kahit na may suot akong damit ay ramdam ko pa rin ang init doon na nanunuot sa aking balat.

Wala akong alam kung ano ang pakay sa akin ng kung sinumang gumagawa nito sa akin.

Sa aking pagdilat ay ramdam ko ang aking sarili nang lumapat ang likod ko sa papag na matigas.

"P-Pa... Paano-" nahinto ako nang mabilis na nawala ang aking damit at naramdaman ang kanya sa akin.

Puno ng pagtataka ang bumalot sa aking utak. Tanong na hindi masagot. Nawala itong lahat nang bigla siyang umulos at gumalaw sa aking ibabaw.

Juice ko po 'day!

Hindi kami nag-uusap ngunit ang katawan namin ay nag-uugnay at tila nagkakaintindihan ng mabuti.

Paano ko kaya malalaman kung sino ang multong ito? Hindi ko alam ang kanyang itsura! Malay ko ba kung matanda ito, mataba o makatulo laway na mala-machete pala itetch!

Pigil ang bawat ungol ko. Hindi ko makakayang marinig ito ng mga magulang ko. Takot ko nalang. Baka palayasin ako 'non.

Wala akong makapitan dahil invisible naman ang kasiping ko kaya sa kumot ako kumapit. Double purpose naman dahil may kasama pang kagat nang manahimik ako.

Sa sobrang init ay ramdam ko ang tagaktak ng pawis ko. Walanjotay naman oh! Hindi pala nakasindi ang electric fan!

Mariin akong napapikit nang abutin ako sa ikapitong langit.

"T-Teka lang... kung sino ka man, anong kailangan mo sa akin?" bulong ko, nilibot ko ang aking paningin.

Sana naman ay hindi pa umaalis ang inivisible na 'yon.

"Lahat ba ng nagbibirthday ay ginaganito mo din? Multo ka ba o may super powers ka? Hindi ba mapalagay ang kaluluwa mo at ngayon ay nangangailangan ka ng tulong sa pagtalik mo sa mga babae?"

"Wala bang reply dyan? Yuhoo..."

Napasinghap ako nang umangat ang aking sarili sa papag at naramdaman siyang muli sa aking loob.

"Ay? Pwede ba 'yon. Unli s*x pero 'di ka sumasagot sa akin."

Langya, para lang akong kumakausap sa hangin!

Hinayaan ko na lamang siya sa gusto niyang gawin. Tutal nagustuhan ko naman at isa pa, imposibleng mapigilan siya...

Pare-pareho lang naman ang mga multo, hindi ba? Paano niya ako nahahawakan? Ang multo ay panakot lang 'yan sa mga bata yan. Imposible namang nahahawakan niya ako samantalang ako ay hindi. Kalokohan lang iyon... pero bakit ganoon?

Multo pa ba ang tawag doon?

Baka naman may ibang lahi ang multo. O kaya hindi talaga siya multo! Baka kaluluwa lang iyon na lumakbay habang tulog ‘yong may ari. Ang pusok naman pala kung ganoon nga ang siwasyon.

Libog ah!

Ako naman itong sumi-sige pa sa kung anong gawin niya sa akin. Sinuko ko na nga ang perlas ng silanganan, nakakaulit pa siya. Unli pa kamo!

Pero hindi ako sigurado kung multo siya... Baka may powers!

‘Yong nagiging invisible...

Idinipa ko ang kamay ko sa aking papag. Hindi ko na maramdaman ang presensiya niya sa aking silid.

Gan'on nalang pala. Matapos pagsawaan ang katawan ko ay iiwan nalang niya ako. Hay nako, kahit kailan... ang mga lalaki nga naman, oo. Oh well, baka naman kasi naghanap pa siya ng iba kaya biglang harurot ng alis. ‘Di na nakuntento sa isa!

Hindi pa pumuputok ang araw nang tumayo ako at nagpagpasyahang maghanada na lamang ng makakain namin. Maaga pang aalis si itay at ako naman ay didiretso na sa eskwelahan.

Biruin bang tatawid ka muna sa dalawang bundok at sa ilog bago makarating sa paaralan. Kung ako yayaman, ililipat ko ang aking pamilya siya syudad kaysa sa baryong ito na puno ng kababalaghan. Uso kasi dito ang dwende, kapre at iba pa... kaya kahit saan ay may albularyo 'kuno' para magtaboy sa kanila.

"Oo nga 'no... eh kung magpa-albularyo din ako?"

Napatalon ako sa gulat nang nay bumuga sa tainga ko, "Magsasayang ka na naman ng pera d'yan sa kalokohan mong bata ka!"

“’Nay naman! Wag kang nanggugulat!" Sapo-sapo ko ang aking dibdib.

"OA mo ah," tumingin siya sa akin ng patagilid at dumukot sa niluluto kong tortang talong.

"Siya nga pala, umuwi ka ng maaga mamaya. Pupunta tayo sa mansyon ng mga Miranda dahil may salu-salo doon. At may bali-balitang dumating na ang magkapatid na sundalo."

"Bakit naman tayo pupunta? Baka di kayo inimbita."

"Mababait ang mga Miranda, doon nagtatrabaho ang Itay mo sa hacienda nila. Kaya wag kang ano d'yan."

"Sige pupunta ako..." dahan-dahan kong inilahad ang palad ko, "Pera muna."

Binatukan ako ng magaling kong inay at piningot ang tainga, "Nako! Puro ka nalang perang bata ka! Nasaan nga pala iyong sukli doon sa binigay ko sayo kahapon?"

"Inay naman! Wala namang sukli 'yon! Saktong sakto at walang butal! Oh ngayon, magbigay ka ng sobra para may maibigay ako sayong sukli."

"Ano ka, hilo? Ayoko nga!"

"Bahala ka. Kay itay nalang ako manghihingi para mas marami," binelatan ko siya at kimaripas ng takbo sa loob ng silid nila.

"Itay..."

"Bakit, Isay?"

"Pahingi nga ng pera para sa project ko..."

"Kilala kita anak ko," ginulo niya ang buhok ko at marahang tumawa.

"Itay sige na please. Wag mo ng alamin. Singkwenta lang!" Bumuntong hininga siya at dumukot sa loob ng pitaka niya. Tila nagningning ang mata ko nang abutan niya ako sa isang daan! Wuhoo!

Niyakap ko siya at pinasalamatan.

"Oh, ano ka ngayon 'nay!" pagmamayabang ko pa nang makalabas ako. Pinanlakihan niya lang ako ng mata.

"Maligo ka na't pupunta ka ng school. Aba, Isabella! Baka nakakalimutan mong nag-aaral ka pa." Bumelat ako at lumabas.

At dahil mahirap kami sa poso lang kami naliligo sa harap ng bahay namin. May takip naman para walang makakita sa sexy kong body. Pak!

Matapos ay nilakbay ko na ang papuntang eskwelahan. Late na ako kaya wala akong nagawa kung hindi ang kumaripas ng takbo.

Mamaya pauwi ay didiretso ako sa albularyo nang malaman ko na agad ang nangyayari sa akin.

Nakakapagtaka naman kasi, bigla nalang akong pinagnasaan ng multo.

Tanggap ko pa kung tao kasi kailangan munang manligaw bago ako ikama na imposible naman dahil baka naman magpaligaw ako eh 'no, kaso... walang hiya eh! Multo! Anong mapapala ko sa multo?!

Wala akong angal 'don kasi wala akong laban...

At dahil nagugustuhan ko...