ตอนที่ 1.1 ยินดีต้อนรับ
1050 Words
ตอนที่ 1 ยินดีต้อนรับ
ณ ร้าน fritz coffee
(10:00น.)
กริ๊ง!
เสียงกระดิ่งของประตูบานพับดังขึ้น เมื่อลูกค้าคนแรกของวันได้ปรากฏตัว ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ของเธอเดินเข้ามาในร้านด้วยรอยยิ้มสดใสต้อนรับยามสายของวันใหม่
"ยินดีต้อนรับครับ"
"ยินดีต้อนรับค่ะ"
"ยินดีต้อนรับครับ"
พนักงานสวยหล่อทั้งสาม เอ่ยทักทายต้อนรับลูกค้าคนแรกด้วยใบหน้าแจ่มใส พร้อมเผยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แก่ลูกค้าผู้มาเยือน
"อเมริกาโน่เย็นหนึ่งแก้วค่ะ"
ลูกค้าผู้มีใบหน้าเรียวสวย เอ่ยสั่งกาแฟที่ตนชื่นชอบ หลังจากเดินมาหยุดหน้าเคาน์เตอร์ เธอเหลือบมองใบหน้าอันหล่อเหลาของพนักงานหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผู้มีดวงตาทรงเหยี่ยว ผมสีเทาเจ้าของใบหน้าเกลี้ยงเกลาริมฝีปากหนา
"ได้ครับ รอสักครู่นะครับคุณลูกค้า"
เสียงทุ้มลึกของพนักงานชายผู้รับออเดอร์เอ่ยพร้อมหยิบรับเหรียญทองดำหนึ่งเหรียญสำหรับค่ากาแฟหนึ่งแก้ว พร้อมเผยรอยยิ้มหวานหยดย้อยให้แก่ลูกค้าหน้าใหม่ หลังจากรับค่าเครื่องดื่มเสร็จสรรพพลางส่งออเดอร์ให้รุ่นน้องพนักงานสาวของตน
"แอล อเมริกาโน่เย็นหนึ่ง"
"รับทราบค่ะพี่เลย์"
ใบหน้าเรียวคมของหญิงบาริสต้า เอ่ยรับคำเพื่อจัดทำออเดอร์ มือเรียวหนึ่งข้างหยิบกดเครื่องบดกาแฟ เพื่อกลั่นกรองหยดน้ำตาลเข้มของเมล็ดกาแฟอย่างละเมียดละไม
กลิ่นหอมเข้มข้นของกาแฟสดอบอวลส่งกลิ่นทั่วทั้งเคาน์เตอร์บาร์ กลิ่นหอมอ่อนๆของคาราเมลช็อกโกแลตลอยกลางอากาศยั่วยวนต่อมรับรส ล่อลวงให้ดื่มด่ำกับบรรยายกาศยามสายที่เต็มไปด้วยแสงแดดอันเจิดจ้าอยู่เบื้องนอก
"น้ำแข็งใส่แก้วให้ด้วยนะเตอร์"
"ได้ครับพี่แอล"
"แต๊งกิ้ว"
ขณะรอเครื่องบดกาแฟหญิงสาวหันข้างเพื่อบอกพนักงานหนุ่มรุ่นน้องไปพลางๆ เพื่อเตรียมแก้วรอเสิร์ฟ พนักงานหนุ่มผู้มีใบหน้าคมเข้มตกปากรับคำพร้อมหยิบแก้วตักน้ำแข็ง พลางยื่นให้บาริสต้าสาวอย่างเสร็จสรรพ น้ำเสียงนุ่มลึกเอ่ยขอบคุณ พลางหันไปกดกาแฟพร้อมเสิร์ฟลูกค้าท่านแรก
"ฝากด้วยนะคะ พี่เลย์"
เมื่อบรรจงกาแฟแก้วแรกของวันใหม่เสร็จสิ้น พลางยื่นให้พนักงานหนุ่มรุ่นพี่ก่อนหน้า เพื่อส่งออเดอร์ให้ลูกค้าสาวสวย
เลย์หนุ่มร่างสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตขาวสั้น ผูกไทดำชายเสื้อเก็บเข้ากางเกงดำสแล็คพร้อมผ้ากันเปื้อน หยิบรับกาแฟแก้วสวยไซส์สิบหกออน เพื่อนำเสิร์ฟแก่ลูกค้าผู้รั้งรอกาแฟแก้วโปรดที่โต๊ะ
fritz coffee ร้านขนาดกลาง ตั้งอยู่ใจกลางเมืองผู้คนพลุกพล่าน บรรยากาศร้านเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของความเก่าแก่น่าหลงใหล ประดับประดาด้วยโปสเตอร์วินเทจ พร้อมทั้งโต๊ะไม้ห้าตัวสีน้ำตาลเข้มวางเรียงรายเข้ามุม เก้าอี้เบาะกำมะหยี่น้ำตาลถูกจัดแจงวางที่โต๊ะทุกตัวอย่างละสี่
"อเมริกาโน่เย็น พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ"
น้ำเสียงทุ้มลึกเอ่ยด้วยใบหน้าระรื่นยิ้มหราจนตาหยี ส่งมอบกาแฟลงโต๊ะอย่างร่าเริง
"ขอบคุณค่ะ"
สาวสวยผู้เป็นลูกค้า โค้งศีรษะเพื่อขอบคุณกาแฟที่รังสรรค์มาอย่างดีของเขาด้วยรอยยิ้มละไม พลางเหลือบมองพนักงานผู้หล่อเหลาอีกครั้งด้วยใบหน้าเหนียมอาย
"ดื่มให้อร่อยนะครับ เมล็ดกาแฟของทางร้านคัดสรรมาเป็นอย่างดี หวังว่าคุณลูกค้าจะชอบ"
พนักงานหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเอ่ยสรรพคุณของกาแฟที่ร้านด้วยความตื่นเต้น แม้ใจจะจดจ่ออยู่กับลูกค้าคนสวยอย่างไม่ละสายตาก็ตาม แต่ทว่าก็ยังไม่ลืมที่จะบอกกล่าวแนะนำร้านของตน
"ถ้าอร่อยเดี๋ยวจะมาแวะมาดื่มบ่อยๆนะคะ"
น้ำเสียงละมุนช้อนตามองพนักงานชายด้วยสายตาคมลึก ราวกับเคลิบเคลิ้มถ้อยคำหยอดหวานโดยไม่รู้ตัว
เลย์ผู้มากด้วยเสน่ห์อันเหลือล้น โน้มตัวลงใกล้ลูกค้าสาวด้วยสายตาเย้ายวนพลางกระซิบด้วยถ้อยคำนุ่มลึก
"แวะมาบ่อยๆนะครับ ผมจะรอ"
(10:30น.)
"แอบเต๊าะลูกค้าอีกแล้วนะพี่เลย์"
บาริสต้าหญิงเอ่ยหยอกเย้ารุ่นพี่หนุ่มด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่ม พลางหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจที่ได้แซวพนักงานรุ่นพี่ของตน
"นั่นสิครับ พี่จะแซวสาวสวยทุกคนไม่ได้นะครับ"
หนุ่มรุ่นน้องเสริมด้วยสายตาเรียบขรึม พลางยื่นมือแตะบ่าของรุ่นพี่หนุ่มอย่างเลย์ด้วยความหยอกนิ่ง
"อะไรกัน รุมกันแบบนี้พี่ก็แย่สิ"
เจ้าของน้ำเสียงทุ้มลึกผู้ถูกน้องๆรุมทึ้งถ้อยคำหยอกล้ออย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำเอาใบหน้าทรงเสน่ห์หุบยิ้มไม่ได้เลย แม้จะเป็นคำหยอกเอินของน้องๆ แต่เพราะตนชอบที่จะเป็นแบบนั้นจึงยิ้มรับคำครหาในครานี้อย่างเต็มใจ
ท่ามกลางบรรยากาศหอมกรุ่นของกาแฟ พนักงานร่าเริงทั้งสามต่างพากันพูดคุยเรื่องสัพเพเหระไปพลางๆเพื่อรอลูกค้ารายใหม่
-ห้านาทีต่อมา-
กริ๊ง!
"ยินดีต้อนรับ ครับ/ค่ะ"
เสียงประสานพร้อมเพรียงของชายหญิงทั้งสาม พลางทอดสายตาเหลียวมองลูกค้าผู้มาเยือนคนต่อไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ลูกค้าหนุ่มใหญ่ผู้มีใบหน้าอวบอิ่มรุ่นราวสามสิบต้นๆ เดินดุ่มตรงมาที่หน้าเคาน์เตอร์โดยไม่เหลียวมองเมนู
"คาปูชิโน่ร้อนหนึ่ง"
น้ำเสียงทุ้มต่ำไม่ค่อยเป็นมิตรเอ่ยด้วยสายตาไร้แวว พลางหยิบยื่นเหรียญทองดำหนึ่งเหรียญให้แก่พนักงานด้วยใบหน้าเรียบตึง
"ได้เลยครับ เดี๋ยวนั่งรอสักครู่นะครับ"
เลย์หยิบรับค่ากาแฟด้วยใบหน้าสดใส พร้อมผายมือไปทิศเก้าอี้เพื่อบอกลูกค้ารอออเดอร์สักครู่ ขณะเดียวกันตนหันไปหาเพื่อนร่วมงาน พลางเอ่ยบอกเมนูที่ลูกค้าต้องการด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เผยรอยยิ้มเจื่อนๆด้วยความหน้าเสียเพราะลูกค้ามีใบหน้าเรียบตึงจนน่าใจหาย
"ยิ้มเข้าไว้นะครับ"
เตอร์รุ่นน้องเอ่ยพลางตบไหล่เบาๆด้วยใบหน้าจริงจัง แต่เมื่อพ้นหลัง แอบหลุดขำเล็กน้อยด้วยความเอ็นดูเมื่อรุ่นพี่ของตนอุตส่าห์ยิ้มร่าด้วยความสดใสแต่ได้ความบึ้งตึงกลับมา เลย์ง้างกำปั้นขึ้นเล็กน้อยกะจะเอาคืนเด็กน้อยผู้ก่อกวน แต่กลับถูกเสียงกระดิ่งของลูกค้าคนถัดมารั้งเอาไว้พอดี
- Writer
