บทที่ 37 ค้นพบ
625 Words
บทที่ 37
หลายวันผ่านไป ม่านพลังก็หายวับไป เฉินตงปรากฏป่านรกดำเช่นเดิม
หลังจากชกอากาศต่อยลมไปนับครั้งไม่ถ้วน เขาก็ได้ออกมาสูดอากาศด้านนอกเสียที
เฉินตงยืดเส้นยืดสายพลางมองไปยังทิศทางหนึ่ง อันเป็นสถานที่มุ่งหน้าเข้าไปยังนรกดำ ไน่เหอไม่อยู่ มันจึงเสี่ยงที่จะเข้าไปข้างใน แต่ว่าเฉินตงมีแรงกระตุ้นอย่างมากในการฝึกฝน เขาจึงตัดสินใจเข้าไปในส่วนลึกนรกดำตามความตั้งใจเดิมของเขา แม้จะไม่มีไน่เหอคอยช่วยเหลือแล้วในครานี้
"จากการต่อสู้เมื่อวาน หมัดเปล่าๆ ยังไม่พอ ต้องหาอาวุธ แต่ว่าข้าจะไปหาที่ไหนกันละเนี่ย" เฉินตงมองไปทางไหนก็มีแต่ป่า สายตาจึงตกลงยังป้ายหลุมศพของไน่เหอ ตอนนั้น เขาใช้มันปะทะกับการโจมตีของจิ้งจอกสายฟ้าป้ายหลุมศพนี้ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน หมายความว่า มันแกร่งกว่าสัตว์อสูรระดับหกดาว!
"เอาเจ้านี่ละ" เฉินตงคว้ามันมาถือไว้ทันที มันคืออาวุธที่ทรงพลังที่สุดที่อยู่ในมือของเขาแล้ว ขนาดสัตว์อสูระดับหกดาวยังทำลายมันไม่ได้ ดังนั้นมันเพียงพอที่จะใช้เป็นอาวุธได้แน่นอน
เฉินตงตับป้ายหลุมศพด้วยสองมือ ก่อนจะโบกไปมา การโจมตีที่คิดได้ตอนนี้มีแบบเดียว ก็คือใช้ฟาด
"ถนัดมือแปลกๆ แฮะ" เฉินตงกล่าว เขาเก็บของซึ่งไม่มีอะไร นอกจากเนื้อสัตว์อสูรที่รมควันไว้เมื่อวันก่อน เขาห่อมันใส่ใบไม้ยัดลงในอกเสื้อเอาไว้กินแก้หิว ก่อนจะเดินเท้ามุ่งหน้าสู่ส่วนลึกของนรกดำ
บรรยากาศรอบข้างยิ่งมืดลง เมื่อเข้าไปในส่วนลึก ต้นไม้เริ่มใหญ่ขึ้น ขนาดของมันเล็กสุด ลำต้นใหญ่ประมาณสองศอก
"ให้ความรู้มืดมนจริงๆ" เฉินตงกล่าว เขาหยุดยืนต้นไม้ต้นหนึ่ง ลำต้นใหญ่ประมาณสี่หรือห้าศอก ต้องใช้เวลากี่ปีจึงจะได้เท่านี้กันนะ
ตอนนั้นเองประสาทสัมผัสของเขาก็ทำงาน
ป้ายหลุมศพในมือยกขึ้นตั้งรับ
ปัง
เขาของบางอย่างกระแทกกับป้ายไม้จนเกิดเสียงดัง เฉินตงถอยไปสองก้าว ก่อนจะคำรามลั่นแล้วผลักสิ่งที่ชนเขาออกไป
ร่างของมันมีสีดำ
กระต่ายเขาเดียว ระดับ สามดาว
"ปกติขนมีสีขาวไม่ก็เทา แต่เจ้านี่มีสีดำ สิ่งมีชีวิตในนรกดำนี่ ขนจะเปลี่ยนเป็นสีดำทั้งหมดหรือเปล่า" เฉินตงเอ่ยอย่างสยสัย ทว่าความคิดถูกขัดจังหวะ เงาร่างของกระต่ายขนดำ พุ่งเข้าโจมตีด้วยเขาแหลมๆ อีกครั้ง
เฉินตงไม่ได้กลัว แม้จะแปลกตา ทว่าบรรยากาศที่ปลดปล่อยออกมาไม่ได้ครึ่งหนึ่งของจิ้งจอกสายฟ้าเลย เขาจึงเหวี่ยงป้ายหลุมศพฟาดเข้าใส่
ปัง
ความรุนแรงของมันฟาดใส่กระต่ายขนดำจนตกลงพื้นดินและแน่นิ่งไปในทันที
เฉินตงเหยียดมือออก ดูดซับเลือดในร่างของมัน ก่อนจะสัมผัสได้ว่าไม่เพียงเลือด แต่จิตวิญญาณของมันกลับถกเขาดูดซับมาล้วน มันได้หล่อเลี้ยงต้นอ่อนมารของเขา
"น่าทึ่ง หรือว่า สัตว์อสูรที่มีขนสีดำในป่านี่ จะมีความพิเศษ พวกมันวิญญาณพวกมันเลยไม่กระจายออกไปทันทีที่ตาย" เฉินตงตื่นเต้นมากกับการค้นพบ เขามองหาศัตรูตัวถัดไปในทันที
- Writer
