บทที่ 54
เฉินตงเลิกคิ้ว มองร่างที่ทะยานเข้าหาตัวเอง เขาลุกขึ้น เท้าขวายันพื้นไว้ แล้ว มือซ้ายถือชามบะหมี่ไว้ มือขวารับร่างของลู่จงมือ
แรงลมวัดไปด้านหลัง ทำให้เจ้าของร้านชราตกใจมอบลง
สองพี่เองก็ตกใจมากเช่นกันจนยืนตัวแข็ง
เฉินตงวางร่างของลู่จงลง ก่อนจะหันไปมองพวกที่มีสวมชุดดำๆ
"เจ้ากล้ามายุ่งเรื่องของหุบเขารัตติกาล" เหยียนเฉิงที่โกรธก็คำรามใส่เฉินตงทันที
"ยุ่งอะไร เจ้าหลอนเหรอ หมอนี่กระเด็นมา ข้าต้องรับไว้สิ จะพุ่งใส่ร้านบะหมี่ที่ข้ากินอย่เหรอ" เฉินตงเบ้ปากตอบ พลางโยนร่างของลู่จงไปตรงหน้า
เฉินตงซดทั้งเส้นบะหมี่และน้ำซุปจนหมดเกลี้ยง หันไปวางชามลง มองเด็กน้อยทั้งสอง พวกเขากินเสร็จไปก่อนเขาเสียอีก
"ระวัง" เสียงไน่เหอดังขึ้น เฉินตงหันขวับไปทันที เหยียนเฉิงก็พุ่งเข้าประชิดพร้อมดาบที่ฟันเข้ามา
เฉินตงหรี่ตาลงหมัดซัดออกไปทันที เร็วมากอีกด้วย
เหยียงเฉิงเปลี่ยนท่าในฉับพลัน ใช้ใบดาบตั้งรับ
ป
