บทที่ 52

724 Words

บทที่ 52 "เจ้ากล้าดูหมิ่นสำนักข้า" ทงกังชักกระบี่ออกมาชี้ไปยัง ศิษย์ของนิกายตรงหน้า พวกเขาคือคนจากหุบเขา 'รัตติกาล' โดยผ้าโพกหัวที่สวมไว้มีตัวอักศร ราตรี นั้นคือสิ่งบ่งบอกถึงนิยายของพวกนั้น และเครื่องแบบสีดำ สำนักกระบี่ทองคำอยู่ฝ่ายธรรมมะ ส่วนของหุบเขารัตติกาล แม้ไม่ได้อยู่ฝ่ายอธรรม แต่คนของที่นี่ล้วนไม่ใช่คนดี นิสัยศิษย์ที่นี่โดยมาก ชอบระรานคนอื่นไปทั่ว ปล้น ฆ่า และแย่งชิง และเปิดสถานบันเทิง บ่อนพนัน ทุกสิ่งที่เป็นสีเทา พวกเขาทำหมด เดิมทีลู่จงกับกลุ่มของเขา เดินทางมาที่นี่เพื่อพักผ่อน ก่อนจะออกเดินทางไปยังสถานที่เป้าหมาย ทว่าศิษย์น้องหญิงสหายของเอ้อหย่าพลันถูกคนของหุบเขารัตติกาลเพ่งเล็ง จึงทำให้เกิดการกระทบกระทั่งขึ้น อันกลายเป็นเหตุการณ์ตรงหน้า "เฮ้ๆ แค่แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นของขึ้น เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เหรอ สายตาเจ้ามันฟ้อง" คนของหุบเขารัตติกาลเอ่ย พลางมองไปยังหญิงสาวที่ยืนข้างเอ้อหย่า

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD