บทที่ 9
727 Words
บทที่ 9
ไอหมอกเย็นยะเยือกลอยคลุ้ง ทันทีที่เท้าของเฉินตงเหยียที่พื้นน้ำเเข็ง
พลันมีน้ำเเข็งเกาะที่ตามตัว ทว่าเพลิงมารนั้นกลับละลายพวกมันในทันที เฉินตงถอนหายใจพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น จนมาหยุดอยู่ที่ข้างโลง พลันชะโงกหน้าลงไปมอง ทันใดนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง
มีสตรีผู้หนึ่งนอนอยู่ในโลงศพน้ำเเข็ง
ดวงหน้างดงาม ราวกับเทพธิดาที่หลุดออกมาจากเเดนสวรรค์ สีผมเเละผิวกายของเธอ ขาวราวกับหิมะ อีกทั้งยังเปลือยเปล่าอีกด้วย เฉินตงราวกับต้องมนต์ มิอาจละสายตาไม่จากใบหน้าของเทพธิดาเหมันต์นี้ไปได้เลย
สายตาลดต่ำลง มองเห็นกระต่ายสองตัว ขาวอวบใหญ่ สีชมพูจนปลายยอดปานองุ่นหวานชวนให้ลิ้มลอง ต่ำลงไปอีกพบเห็นสิ่งนั้น เเละเรียวขาขาวเนียนหน้าสัมผัส เฉินตงราวต้องมนต์เข้าเเล้วจริงๆ ดวงตาของเขาไร้ชีวิตชีวาในทันที เเม้จะได้สติมองเห็นทุกอย่าง เเละรับรู้ถึงสัมผัสที่ส่งผ่านมาจากร่างกาย ทว่าเขากับควบคุมร่างของตนเองไม่ได้
ดวงตาของหญิงสาวลืมขึ้นมา นันย์ตาสีเงินส่องประกายวาววับ ร่างนั่นค่อยๆ โน้มขึ้นมา สองมือขาวเนียนผุดผ่องคล้องที่ลำคอของเฉินตงพร้อมกับประทับริมฝีปากลงไป
"เฮ้ยๆ ไอ้หนู รีบถอยออกมาเร็ว ไม่งั้น....." ไน่เหอรีบรีบร้องเตือน ทว่าไม่ทันเสียงเเล้ว ร่างหญิงสาวในโลงศะ ดึงร่างของเฉินตงลงไปในโลงกับนางเรียบร้อย
ไน่เหอรีบปรากฏร่างออกมา ฝ่ามือวาบทาบที่ป้ายเคารพศพของตนเอง พลังมารระเบิดออกทันที ก่อรูปเป็นช้างสามเศียรตัวใหญ่กระทืบเท้าหน้าลงมายังโลงศพ
ทันใดนั้นเอง โลงศพก็ระเบิดพลังไอเย็นออกมาเช่นเดียวกัน
ไน่เหอหรี่ตาลงทันที
ไน่เห่อระเบิดพลังมารออกไป ช้างสามเศียรกระทืบลงในอย่างรุนเรง
พลังความเย็นพุ่งทะยานก่อรูปเป็นหมียักษ์ สองมือของมันยื่นออกไปด้านหน้า หยุดยั้งเท้าท้งสองของช้างสามเศีรษะที่กระทืบลงมา คลื่นพลังอันเกิดจากการปะทะระหว่างพลังสองสาย เเผ่กำจายโดยรอบ จนเกิดคลื่นลมกรรโชกซัดออกไปยังปากทางเข้า ซัดเอาน้ำตกที่ไหลลงมาจนกระจายไปรอบๆ
"ขั้นอมตะ? เเถมกลิ่นอายพลังที่คุ้นเคยเช่นนี้ พลังอมตะ ร่างเหมันต์ เผ่าน้ำเเข็ง? พวกเจ้าลงมาอยู่ที่ดินเเดนระดับล่างทำซากอะไรเนี่ย!" " ไน่เหอตะลึงงั้น บนใบหน้าเเสดงออกถึงความตกใจ
ผู้ฝึกตน หากบรรลุถึงขั้นอมตะ จะมีชีวิตยืนยาวอย่างมาก ทว่าในยุคสมัยของเขา มีเพียงสามจากดินเเดนระดับกลาง หนึ่งจาดดินเเดนระดับสูง ที่สามารถมุ่งสู่ขอบเขตของขั้นนี้ได้ เเต่ว่า สามคนนี้ ไน่หอรู้จัก จักรพรรดิดาบ จักรพรรดิศักสิทธิ์ เเละคนสุดท้ายที่มาจากดินเเดนระดับสูง จักรพรรดิเทพ
สี่คนนี้ล้วนคุ้ยเคยต่อกัน เพราะว่า ได้ร่วมสงครามในครั้งนั้น จนเเทบจะคุ้นเคยกับกลิ่นอายของอีกฝ่าย เเต่เเน่นอนว่ามีเพียงจักรพรรดิเทพเท่านั้น ที่สามจักรพรรดิที่เหลือไม่รู้จักใบหน้าหรือล่วงรู้เพศสภาพ เพราะคนคนนี้ล้วนปกปิดตนเองด้วยสมบัติวิเศษ ไน่เหอเเละจักรพรรดิคนอื่นจดจำได้เพียง กลิ่นอายเเละพลังเท่านั้น
"ที่เเท้จักรพรรดิเทพ เป็นสตรีนางหนึ่งงั้นเหรอ ไม่ๆ ตอนนี้ข้าควรสงสัยสิ ว่าทำไมถึงลากไอ้หนูนั้นไปกินตับในโลงศพเเล้ว!"
ไม่นานช้างสามเศียรก็ถอยร่นออกมากลับเข้าไปยังป้ายหลุมศพ ร่างของไน่เหอ จางลงทันที พร้อมกับถูกกดให้หลับไปยังหลุมของตนเอง
"บัดซบยัยบ้า กล้าดียังไงที่มาผนึกข้า ทำอย่างกับไม่รู้จักกันงั้นเเหละ....." เเละเสียงไน่เหอก็หายไป ราวกับเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่ ไน่เหอได้อยู่ภายในผนึก ไม่อาจมองเห็น ได้ยิน เเละสัมผัสสิ่งใดได้อีก
- Writer
