บทที่ 42
ไน่เหอมองเฉินตงก่อนจะเอ่ย
"เจ้าตัวนั้นมันเรียกว่า 'สไลม์' มันคล้ายกับเยลลี่ วุ้น นุ่มๆนิ่มๆ ก้อนใสๆ เจ้าคงไม่เคยกินหรอก ไว้ไปเมืองใหญ่ๆ เจ้าควรลองรสชาติของมัน"
สไลม์ มันไม่มี ตา ปาก และแขนขา การเคลื่อนที่ของมันพุ่งคลาน และกระโดด มันจะดักจับศัตรู ด้วยร่างกายของมัน ที่สามารถยืดขยายออกกว่าร่างตั้งต้นได้ การขยายร่างออกและคลุมเป้าหมาย เก้าในสิบส่วน หากไม่สามารถออกมาได้ คือ ตาย และถูกมันย่อยสลาย
แต่ว่า มันมีจุดอ่อนอยู่ นั้นก็คือ มันจะมีแกนกลางอยู่ในร่างกาย ซึ่งเจ้าสิ่งนี้ขนาดเท่าหัวนิ้วโป้ง มันจะเคลื่อนที่ไปมา เจ้าทำลายมันได้ เจ้าสไลม์จะตายทันที
"พูดเป็นเล่นไปได้ หนวดมันทำให้ข้าตายได้เลยนะ อีกอย่างหมัดของข้าคงตีไม่เข้าหรอก สายฟ้าของเจ้าตัวน้อยนี่ก็ด้วย" เฉินตงอุทาน พลางชี้ไปยังจิ้งจอกน้อย อีกอย่างเขายังไม่มีวิชาโจมตีระยะไกลและรวดเร็วเลย หมัดมายา คงไม่เร็วพอและพลังพอจะเจาะทะลุไปร่า
