บทที่ 40
แผล็บๆ
จิ้งจอกสายฟ้าแลบลิ้นสีชมพูของมันออกมา เลียไปบนใบหน้าของคนผู้หนึ่ง
เฉินตงสะดุ้งฟื้นจึ้นมาพบว่า จิ้งจอกกำลังเลียใบหน้าของเขาอยู่ หวนนึกถึงความทรงจำสุดท้ายก่อนภาพตัด มองดูตนเองอีกทีร่างค้างติงอยู่บนต้นไม้ ทั่วร่างเจ็บปวดอย่างมาก น่าจะเกิดจากตอนดิ่งลงมาจากหน้าผา
พอนึกถึงตรงนี้อดไม่ได้ที่จะตกใจ สิ่งมีชีวิตประหลาดที่ดูเหมือนก้อนน้ำโง่ๆ นั้นแข็งแกร่งขนาดนั้นเชียว ขนาดเขากับจิ้งจอกนี่ รุมสองคนยังฆ่ามันไม่ได้
ไม่ใช่สิ จากเหตุการณ์ก่อนหน้า มันฆ่าตายได้หรือเปล่าก็ไม่รู้
เฉินตงถอนหายใจที่หลบหนีมาได้ เขามองด้านบน ดวงอาทิตย์อยู่อีกทิศทางหนึ่ง คงใกล้มืดเต็มที มองไปยังพื้นด้านล่าง บนว่า มันสูงมาก สูงชนิดที่ว่าต้นไม้ด้านบนหน้าผาที่เขาเคยอยู่ เทียบไม้ติด เฉินตงสังเกตุรอบๆ ใบไม้มีขนาดใหญ่ ลำต้นของต้นไม้เองก็ใหญ่มากจนวัดด้วยสายตาไม่ได้อีก
"เหลือเชื่อ ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้ละเนี่ย" เฉินตงรู
