บทที่ 26
992 Words
บทที่ 26
"เช่นนั้น สร้างร่างมารกันก่อน" ไน่เหอเปยขึ้น
เฉินตงงุนงง "มิใช่บอกว่าร่างมารจะกัดกินผู้ใช้หรือ ทำไมถึงให้สร้างร่างมารเล่า"
"เจ้าไม่ใช่ เผ่ามารโดยกำเนิด การจะดูดซับพลังจากสิ่งมีชีวิต ทำได้ที่ไหนเล่า" ไน่เหอเบ้ปากตอบ
"ค้นหาถ้ำในบริเวณนี้ เพื่อปิดด่าน ที่เหลือก็เตรียมบ่อใหญ่สำหรับใช้เทเลือดของสิ่งมีชีวิตเข้าไป" ไน่เหอเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะบอกกกับเฉินตงด้วยความจริงจัง "บางที อาจจะใช้เลือดของมนุษย์ด้วย"
เฉินตงสูดลมหายใจเข้าปอด เเละปล่อยออกมา เมื่อตัดสินใจไปเเล้ว ควรทะยานไปให้สุด เฉินตงออกเดินทางตามหาถ้ำ
เฉินตงพบเจอถ้ำเเห่งหนึ่งที่อยู่ใต้เนินเขาไม่สูงมากนัก อันเกิดจากการขุดโดยสัตว์หรืออสูรบางตัว มันไม่ใช่ถ้ำร้างเเน่นอน ตรงหน้าถ้ำมีหลุมขนาดใหญ่ เเละกระดูกของสิ่งมีชีวิตมากมาย กองเต็ม ทำให้เฉินตงนิ่วหน้าทันที
ตรงนี้ เหมือนจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ไอ้หลุมนี่คงเป็นที่นอนของมัน
ตรงหน้าถ้ำตอนนี้เช้าอยู่ อสูรเจ้าของที่นี่ อาจจะกลับมาตอนค้ำก็เป็นได้ เเต่ไน่เหอบอกว่าไม่เป็นไร เฉินตงจึงมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง เเละล่าสัตว์ป่าเเละอสูร เขาไม่ได้ฆ่าทันที เเต่เลือกจับมาเป็นๆ ทว่าไม่มีมนุษย์เนื่องจากป่าทมิฬ หาใช่ที่ที่มีจอมยุทธ์หลงเข้ามา โดยเฉพาะส่วนลึกเช่นนี้
สัตว์ป่า จำพวก กวาง ละมัง กับอสูรพวกหมาป่า ถูกจับมาเเละขังไว้ จนครงจำนวน เฉินตงก็ย้ายกองกระดูกออก เเละนั่งในหลุม ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ก่อนจะพบกับเสียงกรีดร้องของสัตวืเเละอสูร คาดว่าไน่เหอคงริ่มต้นสังหารเเล้ว ทว่าตนเองหลับตาอยู่จึงไม่เห็นวิธีการของมัน
สัมผัสไม่เหมือนน้ำ เริ่มท่วมร่างของเฉินตง
"ไม่ต้องทำอันใด เเค่ข่มสมาธิไม่ให้ธาตุไฟเข้าเเทรกได้ก็พอ ถ้าผิดพลาด เจ้าในตอนนี้จักหายไปตลอดกาล" ไน่เหอที่ยืนอยู่ยนพื้นเอ่ย เเละเรียกเสาป้ายหลุมสพตนเองออกมาตั้งไว้ ก่อนจะประทับฝ่ามือลงบนที่นั่น
พลังมารถูกเค้นออกมาจากนาย ทว่ามันไม่ได้พุ่่งเข้าไปในร่างของเฉินตงเหมือนกับที่ถ้ำใต้น้ำตก เเต่ซึมเข้าไปในบ่อโลหิต
"ก่อรูป!" ไน่เหอประกบมือเข้าหากัน อักขระบางอย่าง พุ่งเข้าใส่ร่างของเฉินตง ทำให้เด็กหนุ่มเจ็บปวดเจียนตายขึ้นมาทันที
เฉินตงกัดฟันไว้ ตอนนี้เลือดท่วมถึงคอ เท่านั้น ทำให้เขาเจ็บปวดตั้งเเต่คอลงไปยันปลายเท้า ราวกับมีมดนับพันนับหมื่นกำลังกัดกินร่างของเขา
ขณะเดียวกัน จนท้ายที่สุด ร่างของเขาจมบ่อเลือดจมมิดหัว ความเจ็บปวดทั่งร่างส่งผ่านเข้ามาในสมอง ดั่งคลื่นสมุทรที่สาดซัดเข้ามาไม่ขาดสาย
ในเวลาเดียวกันเฉินตงก็นู้สึกพลุพล่านด้วยอารมณ์ โกรธเกรี้ยว ฆ่าฟัน ในเวลาเดียวกัน จิตสังหารที่อยู่ในพลังมารของไน่เหอ พลันเข้าเเทณกซึมเข้าไปในจิตใจของเฉินตง ทำให้เขาเเทบเสียสติ
ภายในบ่อโลหิตเกิดการเปลี่ยนเเปลงมากมายนับไม่ถ้วน ก่อนที่บ่อเลือดจะระเบิด เลือดสาดกระจายออกไป ก่อนจะถูกดูดเข้าร่างของเฉินตง ที่บัดนี้ชุ่มไปด้วยสีเเดงของโลหิต
"โฮกกก"
เสียงคำรามนั่นดังก้อง ก่อนที่ปากจะอ้าออกมา เเละกลืนน้ำโลหิตนั่นเข้าไปในร่างกายจนหมด ผมของเฉินตงเริมต้นอารมันสีดำ บัดนี้กลับกลายเป็นสีโลหิต พลังมารสีเเดงฉานราวกับเลือดทะลักออกไป ไหลเวียนเข้าสูเส้นลมปราณ
"อ๊ากกก"
เสียงร้องโหยหวนของเฉินตงดังขึ้น ผสานกับเสียงคำรามลั่นราวกับสัตว์ป่าของใครอีกคน พลังมารปะทุเเละห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้ ราวกับรังไหมที่คลุมร่างหนอน
เช้าตรู่ ผ่านไป เวียนเป็นมืดค้ำ
เสียงคำรามของบางอย่างก็ดังก้อง
ร่างหนึ่งทะยานเข้ามาในถ้ำพร้อมกับกลิ่นอายที่ทรงพลัง
กลับเป็น พยัคฆ์ตัวใหญ่ ดวงตาสีเเด่งก่ำขงมันประกายวาวในความมืดมิด อย่างน่าประหลาด
รังไหมที่สร้างจากพลังมารถูกฉีกออกด้วยมือเปล่า
เฉินตงในยามนี้ดูเเปลกตาอย่างมาก
ผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว
สีผิวซีดเลือดราวกับไร้โลหิตไหลเวียนในร่างกาย
ออร่าฆ่าฟันเเผ่กำจายออกมา ประหนึ่งเทพสังหาร
เล็บมือเล็บเท้างอกยาว ก่อนที่เฉินตงที่ไร้สติสัมปัชชัญญะจะกู่ร้องคำรามออกมา
ครืน
ด้านนอกของถ้ำเกิดการระเบิดขึ้น เศษหินเเละดินกลบฝังถ้ำนี้ไว้ในทันที
ถ้ำได้ถูกปิดตายลงทันที
"โฮกกกกกกก"
เฉินตงในร่างมารคำรามลั่น พุ่งเข้า กรงเล็บในมือทั้งสองข้าง ของเขาตวัดโจมตีอย่างป่าเถื่อน ใส่ร่างของอสูรที่บุกเข้ามา มันคือ อสูรที่เเข็งเเกร่งที่สุดในบรรดาอสูรระดับ 1 ดาว จาก หนึ่งร้อยตัว มันอยู่อันดับที่ 1 พยัคฆ์อสูร!!!
ไน่เหอส่ายหน้าอย่างจนใจ
ร่างมารกำลังกัดกินจิตใจเเละร่างกายของเฉินตง คราวนี้เขาช่วยไม่ได้เช่นกัน เหมือนกับตอนที่ฝังเมล้ดพันธุ์มารให้ เฉินตงต้องสยบร่างนี้ด้วยตนเอง มิเช่นนั้นเขาจะกลายเป็นมารชั้นต่ำนี้ตลอดกาล
- Writer
