บทที่ 33 สัตวอสูร ระดับ หก ดาว

645 Words

บทที่ 34 สภาพแวดล้อมค่อนข้างมืดครึม เพราะแสงแดด ไม่สามารถทะลุกิ่งก้านใบที่แผ่ขยายปกคลุมด้านบน อากาศเย็น หมอกสีขาวกระจายบางๆ โดยรวมดูมืดๆ พิกล "เฉินตง หยุดก่อน ข้าสัมผัสถึงบางอย่าง" ไน่เหอรีบบอก เฉินตงชะงักฝีเท้าทันที เขานิ่งงัน มองรอบๆ โฮกกกก เงาดำพุ่งปราดเข้ามาราวกับสายฟ้าฟาด ปัง แขนขวาของเฉินตงยกตั้งรับ ทว่าแรงปะทะสูงมาก จนแขนเขาเกือบจะหัก "เวร" เฉินตงสบถ และออกแรงผลักที่แขนขวา ร่างที่ลอบโจมตี กระโจนถอยกลับไป ทำให้เฉินตงมองเห็นร่างมันได้ชัดเจน มันคล้ายกับสุนัขจิ้งจอก ทว่าบนสีฟ้าที่ปกคลุมทั่วร่างของมันกลับมีประกายของสายฟ้าวิ่งไปมา "จิ้งจอกสายฟ้า สัตว์อสูรระดับ หกดาว" ไน่เหอเอ่ยขึ้น เฉินตงกลืนน้ำลายเล็กน้อย ระดับ สี่ดาว เขาคิดว่าตนเองน่าจะไหว แต่ หกดาว นี่ไม่มั่นใจเลย ไม่สิ เมื่อครู่ ขนาดอยู่ในสภาวะกึ่งมาร แขนยังเกือบหัก "ต้องอยู่ในขั้นแม่ทัพระดับปลาย ถึงจะเอามันอยู่ เฉินตงรีบหนีเถอะ ไม่งั้นตายหยั่งเขียดแน่" ไน่เหอเร่งเร้า เฉินตงคิดเช่นเดียวกัน ทว่าอีกฝ่ายจะยอมเหรอ ย่อมไม่แน่นอน สายฟ้าปกคลุมทั่วร่าง ก่อนจะเคลื่อนไหวในระดับเดียวกันสายฟ้า เฉินตงแทบมองไม่เห็นการโจมตี เขาเปิดประสาทสัมผัสเต็มที่ ทว่าก็ช้าไปเมื่อเทียบกับความเร็วของสายฟ้า ปัง ลำตัวถูกชนเข้าอย่างจัง แรงปะทะทำให้ร่างปลิวราวกับว่าวที่เชือกขาด เฉินตงพ่นเลือดออกมากลางอากาศ รีบโคจรพลังมาร จากนั้นเก็บตัวกลางอากาศ ประกายสายฟ้าแวบผ่านมา เฉินตงเหวี่ยงหมัดขวาออกไปในบัดดล เงาหมัดมายานับสิบพุ่งทะยานไปราวกับดาวตก ปัง เงาของหมัดมายา สลายไปในเสี้ยววิ จิ้งจอกสายฟ้าปรากฏร่างที่กลางอากาศ ดวงตาของมันที่ราวกับน้ำทะเลสีครามท่อประกายแสง ทันใดนั้นสายฟ้าก็ปะทุขึ้นที่ร่างของมัน เปรี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆ "เฉินตงหลบเร็ว" ไน่เหอร้องบอก ในอึดใจเดียวลำแสงสายฟ้าซัดเข้าใส่กลางอากาศ เฉินตงหลบไม่พ้นอย่างแน่นอน แต่ในพริบตาต่อมาเฉินตงก็ระเบิดพลังมารออกมา ผมสีขาวดวงตาสีแกงก่ำ กลิ่นอายมารแผ่ซ่านออกมา เขากรีดร้อง ควบแน่นพลังมารไว้ตรงหน้าของตนเอง ให้มันเป็นกำแพงเมื่อตั้งรับการโจมตี เปรี้ยงงงงง! กำแพงพลังมารกั้นไว้เบื้องหน้าพังจนสายฟ้าทะลวงผ่านร่างของเฉินตงไป เขากระอักเลือกออกมา ก่อนจะทรุดลง ผิวหนังและเส้นผมไหม้เกรียม ร่างสั่นสะท้านไปมา สายฟาเมื่อครู่รุนแรงมาก หากมิใช่เฉินตงเข้าสู่ร่างมารเต็มขั้น ร่างคงสลายกลายเป็นฝุ่นขี้เถ้าไปแล้ว ไน่เหอโล่งอก โชคดีที่อยู่ในร่างมาร ไม่งั้นคงได้กลับบ้านเก่าไปแล้ว เมื่อเห็นว่าเฉินตงรับการโจมตีของมันได้ จิ้งจอกสายฟ้าก็เอียงคอของมันทันที ราวกับตื้นเต้น เพราะสิ่งมีชีวิตที่ต้านทานสายฟ้าของมันได้ มีไม่มาก และส่วนใหญ่ โดยมันฆ่าทิ้งไปแล้ว เฉินตงหอบหายใจออกมา มองร่างจิ้งจอกสายฟ้าที่ลอยลงพื้น มันมองเขาตาไม่กระพริบ ทว่าไม่ได้โจมตีเขา "จิ้งจอกสายฟ้า เป็นสัตว์ที่ขี้เล่นที่สุด มันชอบเล่นกับเหยื่อ จากที่เห็นมันคง ให้เจ้าพัก เพื่อให้เจ้าเล่นกับมันต่อไป" ไน่เหอกล่าว "ฟังดูไม่ดีเลยนะ ผู้อาวุโส" เฉินตงกล่าว นี่ให้ความรู้สึกแย่จริงๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more