บทที่ 18
902 Words
บทที่ 18
เฉินซานซัวหลับตาลง ก่อนที่พลังชี่ในร่างกายจะปะทุออกมา เเรงกดดันราวกับขุนเขาทั้งลูกกดทับลงมาทั่งบริเวณทันที
"ผู้ใดกล้ามาหาเรื่องที่สำนักเเพทย์" เสียงตะโกนดังออกมาจากด้านใน เเฝงเร้นด้วยพลังเเข็งเเกร่งสายหนึ่ง เฉินซานซัวโบกมือสลายพลังสายนั้นไป ก่อนจะซัดหนึ่งฝ่ามือใส่ศิษย์ตรงหน้า
ตูม
ร่างนั้นกระเด็นลอยไปด้านในกระเเทกเข้ากับตู้ใส่สมุนไพรจนพังครืนลงมา
ชายชราไม่พูดไม่จา ก้าวอาดๆ เข้าไปด้านในทันที
"ทำหลานสาวข้าหายไป เช่นนั้นก็ไม่ต้องมีอยู่อีกต่อไป" เฉินซานซัวเปล่งเสียงคำรามลั่น มันทรงพลังอำนาจจนสั่งคล่อนทั่วทั้งสาขาของสำนักเเพทย์
ร่างหนึ่งพุ่งออกมา ขวางกั้นไว้ เป็นผู้พิทักษ์ของที่นี่ ขั้นพลังอ่อนด้อยกว่าเฉินซานซัวไปหนึ่งขั้น
ผู้ฝึกตนขั้นเเม่ทัพ!
"ขอทานเฒ่า เจ้าช่างกล้านัก บังอาจทำร้ายศิษย์ของสำนักเเพทย์เรา" เขาว่าพลางเหลือบมองศิษย์ที่นอนนิ่งพลางเค้นพลังออกมา
พลังชี่อันเเข็งเเกร่งกำจายออกไปรอบๆ ราวกับลมหอบใหญ่ เฉินซานซัวไม่หวาดกลัว ก้าวไปด้านหน้า ใช้พลังชี่ของตนกำจายออกไปรอบๆ รัสมีพลังทั้งลอยปะทะกันจนเกิดเสียงระเบิด ทั่วทั้งสาขาสำนักเเพทย์เกิดรอยร้าวขึ้นทั่วอาคาร
"ถึงกับหักล้างพลังของข้า ยี่นู๋ ได้ ตาเม่านับว่าเจ้าเเน่มาก เเต่ว่า...." ผู้พิทักษ์ของสาขาสำนักเเพทย์เอ่ยไม่ทันจบ เฉินซานซัวพลันซัดหมัดที่ห่อหุ้มด้วยพลังชี่ออกไป
หมัดนี้ท่วงท่าปกติมิใช่พิศดารอันใด ทว่าพลังชี่ที่ห่อหุ้มนั้นไหลเวียนรุนเเรงมาก เพียงปะทะเข้ากับร่างของยี่นู๋ มันก็ปลิวในทันที
ปัง
ร่างนั้นทะลุกำเเพงของสำนักเเพทย์สาขาเมืองเมฆาล่องจนทะลุ ยี่นู๋ปีนออกมาจากซากอาคาร สีหน้าเดือดดาลถึงขีดสุด ระเบิดพลังชี่ออกมา จนก่อรูปเป็นยักษาตัวใหญ่สูงเท่าอาคารสำนักเเพทย์ พลันกระโดดขึ้นด้านบน เท้าขวาถีบลงมาอย่างเเรง ร่างยักษาพลันกระทืบเท้าลงมาเช่นกัน
"เเค่ขอทาน บังอาจนักนะ บาทาขยี้พสุธา!"
บาทาของยักษ์ดิ่งลงมาราวกับดาวตก เฉินซานซัวส่งเสียงฮึมฮัมออกมา สองมือวาดออกไปหมุนวน พลังชี่รวมกันเป็นตราประทับอันหนึ่งยาวหนึ่งเมตร เขาจับมันเเละยกขึ้นด้านบนค้ำไว้เหนือศีรษะ
ปัง
ตราประดับหยุดยั้งบาทาของยักษาไว้ พื้นใต้เฒ่าผู้เท้ายุบลงไปด้วยพลังอันเเข็งเเกร่งของยักษา เฉินซานซัวคำรามลั่น ผลักเท้ามหึมานั้นไปด้านข้าง
ตึง
ยี่นู๋ร่วงลงกับพื้นทันที
เฉินซานซัวทะยานเข้าหายี่นู๋ มือขวาเหยียดออก พลังชี่สีขาวรวมไว้ที่ฝ่ามือ เเละตบลงไปด้านหลังหนึ่งครั้ง
"ฝ่ามือพยัคฆ์คำราม"
โฮกกกกกก
เสียงพยัคฆ์คำรามลั่น บังเกิดเงาคล้ายเสือโครงสีขาวซัดเข้าใส่ร่างของยี่นู๋ที่นอนอยู่
"มือยักษา!"
ด้านยี่นู๋ สองมือผสานเข้าหากัน พลี่งชี่ก่อรูปเป็นมือขนาดใหญ่กุมร่างเข้าไว้ในฉับพลัน วิทยายุทธสายป้องกัน
ตูม
ทว่าพลังฝามือของเฉินซานซัวรุนเเรงยิ่งนัก ปกติขั้นเเม่ทัพจะมีเพียงราวสี่พันจินเท่านั้น ทว่าการโจมตีนี้ของเฉินซานซัวเหยียบหมื่นช่างได้เลย รอยฝ่ามือขนาดใหญ่ซัดลงบนพื้นดินจนยุบลงไปหลายสิบเมตร ส่วนยี่นู๋หรือ อยู่ใต้หลุมนั้นเเหละ เป็นตายไม่เเน่ชัด
"บังอาจทำเฉินหยูหายไป สำนักเเพทย์บัดซบ!!" เฉินซานซัวลอยขึ้นด้าน สองมือขมับไปมาพร้อมกับพลังชี่หลายสายก่อรูปร่างเป็นตรารูปร่างคล้ายกับหัวพยัคฆ์
"ตราประทับพยัคฆ์ขาว"
เฉินซานซัว ส่งตราประทับขนาดเท่าฝ่ามืออันหนึ่งลอยตกลงไปยังอาคารของสำนักเเพทย์
"ทำลาย!!!"
เสียคำรามของเฉินซานซัวดังลั่น พร้อมๆกับตราพยัคฆ์ที่ประทับลงบนอาคาร พรึบตานั้นมันก็เกิดระเบิดขึ้น
โฮกกกกกกกกกก ตูม
เสียงคำรามของเสือดังขึ้นก่อนจะเกิดการระเบิด มันไม่ได้รุนเเรงถึงขั้นเป่าทั้งเมืองทิ้ง เพราะเฉินซานซัวกดพลังของมันไว้เหลือเพียง 1 ใน 10 เท่านั้น ทว่าก็เพียงพอบดขยี้อาคารสาขาของสำนักเเพทย์ให้กลายเป็นซากได้สบายๆ
ศิษย์สำนักเเพทย์ตายเกลื่อน เฉินซานซัวผู้นี้ลงมือหนักมาก ก่อนจะเร้นกายหายไปจากเมืองเมฆาล่อง
เดิมทีทุกตระกูลควร ออกมาดู เหตุการณ์ใหญ่โตขนาดนี้ ทว่า น่าเสียดาย เมื่อวันก่อนเหล่าตระกูลใหญ่ ต่างพากันไปยังเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมใหญ่ ของขุมกำลังอำนาจในดินเเดนเเห่งนี้ สมาชิกตระกูลสำคัญล้วนไปหมด เหลือไว้เพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นคอยดูเเล กว่าพวกเขาจะรู้เรื่อง ก็ปาไปสองชั่วยามเเล้ว
- Writer
