Chapter 22

2126 Words

[MANDY] Saglit akong umuwi sa unit ko para maghanda ng sarili ko para sa duty ko. Pinakiusapan ko na lang 'yung isa kong kaibigang nurse na tingnan-tingnan si Rodney. Pumasok na rin kasi sa trabaho niya si Ate Remy. Kapag naiisip ko ngang walang nagbabantay kay Rodney doon sa kwarto niya, naaawa talaga ako. Kahit naman siguro ang pinakamasamang tao sa mundo ay hindi deserved ang ganung sitwasyon, 'yung walang nag-aalaga sa 'yo. Nakalabas na ako ng unit ko nang bumangga ako sa isang matigas na bagay. "Ay anak ng impaktong hilaw! Jusko naman, Dark! Manggulat ba?" "Saan ka nagpunta kanina? Pagkagising ko wala ka na," dire-diretso niyang tanong na matamang nakatingin sa'kin. "Umm, sa labas?" patanong ding sagot ko na kinakabahan. Hindi ko kasi alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya ang t

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD