Bedenini İstiyorum (Berdel serisi +30)

Giriş.

BİR BERDEL HİKAYESİ…

Aslan, odanın loş ışığında Zeynep’in karşısına geçerken adımlarını ağır ağır atıyordu. Her adımda aralarındaki mesafenin büyüdüğünü hissedebiliyordu. Gözleri, Zeynep’in gözlerinde donmuş, bir an bile kıpırdamadan ona odaklanmıştı. Yavaşça Zeynep’in duvağını kaldırıp, onun yüzüne baktı.

Zeynep…Aslan’ın ölen abisinin eski eşiydi ve şimdi karısı olmuştu.

“Bunu bilmelisin,” dedi Aslan, sesinde hiçbir duygu yoktu. “Seni asla sevmeyeceğim. Senden her zaman nefret edeceğim.”

Zeynep’in gözlerinden bir damla yaş, yüzüne süzüldü. Gözlerini kapatmak istemişti ama başaramadı. Acı, derin ve yaralı bir şekilde, her tarafını sardı.

“Ağam…” Zeynep, kelimenin ardına hapsolmuş duygusunu dışarı atmaya çalıştı ama sesi neredeyse güçlükle çıkmıştı.

Aslan, ona tepeden bakarken vücudundaki gerginliği hissetti. Bir an bile tereddüt etmeden, sert bir şekilde sesini yükseltti. “Çabuk yatağa geç,” dedi. “Soyun ve bu geceyi hemen bitirelim. Çünkü daha fazlasını midem kaldırmıyor.”

Zeynep, söylediklerine karşılık vermek istese de dudaklarını araladığı anda bir şey söyleyemedi.

Aslan’ın gözlerindeki sert ifadeyle devam etti. “Yatağıma geçtin diye de karım olacağını sanma sakın! Sen asla benim karım olmayacaksın.”

“Hiçbir şey benim suçum değil,” dedi Zeynep.

“Aslında senin doğman bile bir suç bandırıyor. Çünkü senin yüzünden ben seninle evlendim,” dedi Aslan Asilsoy.

Zeynep’in gözlerinde yaşlar biriksin. “Neden peki? O kadar mı çirkinim.”

Aslan kaşlarını çatarak; “Sen tanıdığım en çirkin değilsin belki fakat benim karım olmaya layık değilsin.”

Zeynep’in gözyaşları akmaya devam etsin. Parmakları titresin. Ruhunda derin yaralar olursun. Bu yaralar her yerini sarsın.

“Büyük konuşuyorsun Ağam.”

Aslan, Zeynep’in söylediklerine karşılık vermeden, ağır adımlarla odanın diğer köşesindeki yatağa yöneldi. Zeynep’in hüzünlü bakışları, ona son bir kez daha acı veriyor gibi görünüyordu ama Aslan, bu duygusal yükü taşımaya niyetli değildi. O geceyi bir şekilde tamamlamalıydı, ve bu geceyi tamamlamak için her şeyden önce Zeynep’in de bunu kabullenmesi gerekiyordu.

“Şimdi tamamen soyun, bir an önce seni becerip bu evliliği tamamlamak istiyorum,” dedi Aslan.

Yatakta uzandı, sırtı düz ve soğuktu. Gözleri tavana odaklanmış, vücudu gerilmişti. Zeynep’in hareketlerini izledi, tedirgin bir şekilde. Kadın onun beklentilerine uymak zorundaydı. Aslan, gözlerini kısarak Zeynep’i izlemeye devam etti. İçinde bir huzursuzluk vardı ama yüzünde hiçbir şey hissettirmedi.

“Gel buraya Zeynep Mercanlı,” dedi Aslan Asilsoy, kendi soyadıyla değil de kızlık soyadıysa seslenerek.

Zeynep, bir süre hareketsiz kaldı. Yavaşça adımlarını yatağa doğru atarken, her hareketi Aslan’ın göğsüne saplanan bir bıçak gibi hissettiriyordu. İçindeki öfke, kaderine duyduğu nefret, bir araya gelerek daha da büyüyordu. Sonunda yatak başlığının hizasına kadar yaklaşırken, Aslan bir şeyler söylemeye karar verdi.

“Bacaklarını aç,” dedi Aslan. “Ve bu gece her şeyi hemen bitirelim.”