Aslan’ın ağzından;
O an içimde bir şey kırıldı. Sanki iç organlarım yer değiştiriyordu. Yutkundum ama boğazımdan geçmeyen cümleler vardı. Ne yukarı çıkabildim, ne Zeynep’in odasına gidebildim. Ayağım sanki geri geri yürüdü. Aşağı indim. Kalbim daralıyordu. Ayakkabılarımı giyerken bile zorlandım.
Ceketimi aldım. Telefonu elime aldım. Aradım.
“Sedat neredesin?”
Karşıdan biraz gülerek konuştu. “Ne oldu, daha yeni evlendin, beni mi arıyorsun?”
“Sessiz bir yere gidelim. İçelim.”
“Sen ciddi misin?”
“Ciddiyim.”
Beş dakika sonra konağın arkasındaki yokuştan aşağı iniyordum. Arabayı kullanırken ellerim titremiyordu ama içim titriyordu. Direksiyon avucumun içini yakıyordu. Konağın ışıkları arkamda kaldıkça nefesim biraz daha açıldı. Önüme uzanan asfalt, geceyle aynı renkti.
Sedat’ın buluşa
