Cezam resmen başlamıştı. Babam evden çıkmayı yasaklarken ben ise odadan çıkmayacağım diye söylenmiştim ve şimdi ise pişmanlığımı yaşıyordum. Babam, Aras ve annemi öyle bir tembihlemişti ki odadan ne yaptıysam çıkamıyordum. Sabah kahvaltımı odamda yapmış şimdi ise boş boş camdan dışarıya bakıyordum.
"Azra?" Annemin sesiyle bakışlarımı dışarıdan çekip kapıya baktım. Annem içeri girdiğinde yavaşça yanıma geldi. "Dışarıda birkaç işim var. Yemek hazırladım acıkırsan Aras'a söylersin odana getirir." Dedi nazikçe. Kafamla onaylayıp gülümsediğimde annemde gülümseyip yanağımı öptü. "Seni seviyorum kızım." Deyip odadan çıktığında arkasından bakakaldım. Bu cezamın acısını babamdan çıkartmazsam bana da Azra demesinler!
Annemin evden çıkmasını beklemeye başladım. Annem çıkar çıkmaz Aras'ı bir şekilde
