Nakaupo ako sa bench habang nakatingin sa mga taong dumadaan dito sa park at nagtatawanan. Hindi ako pumasok ngayon dahil baka magkasagutan na naman kami ni Dad at kung saan na naman mapunta.
Hindi pa ako naka get over sa naging sagutan namin ni Mommy na talaga namang matinding sakit ang nararamdaman ko. Hindi ko lubos akalain na magagawa at masasabi sa akin iyon ni Mommy na sarili kung ina. Dugo't laman nila ako ni Daddy pero bakit ganito lang nila ako tratuhin? Pakiramdam ko kinalimutan nila na anak nila ako matapos mamatay ni Kuya.
Kahit patay na si Kuya nagseselos parin ako sa kanya na kahit nanahimik na ito sa kabilang buhay mahal na mahal siya ni Mommy at Daddy. Palagi nalang si Kuya, wala ng iba kundi si Kuya! Tangina naman!
Hindi na muna ako babalik doon sa kampo, mabuti nalan
