อีกด้านหนึ่ง...ณ บ้านลุงผิน
พระนายที่กลับมาบอกลุงผินว่าพวกเขาจะเดินทางลงจากภูวันนี้ ก็ทำให้ชายวัยกลางคนนึกแปลกใจไม่น้อย ยิ่งตอนที่เห็นว่ามีคนเมืองเพิ่มขึ้นมาหลังจากที่ไอ้รูปหล่อบอกว่าจะไปร้านหมอยา ลุงผินก็ยิ่งนึกสงสัย
“ไอ้หน้าหล่อเอ็งอยู่ที่ร้านหมอยามาตลอดรึ” ชายวัยกลางคนเอ่ยถามอย่างไม่มีอ้อมค้อม นั่นทำให้แสนซนอ้าปากจะช่วยอธิบายแทน แต่ลุงแกดันยกมือปรามไว้เสียก่อน
“ครับ” พันเพลิงตอบเพียงแค่นั้น แม้จะอยู่ที่ภูพันหมอกมาก่อนใคร แต่นอกจากร้านหมอยาและป่าเขา พันเพลิงก็ไม่มีโอกาสได้เจอผู้คนเลยสักครั้ง
“ลุงจะไม่ถามว่าทำไมเอ็งถึงอยู่กับหนูเอย ในเมื่อพวกเอ็งบอกว่าจะกลับกันแล้ว ลุงก็จะไปส่งตามที่รับปากไว้” ลุงผินว่า
“ขอบคุณครับลุง พวกผม...” กายเอ่ยรับ แต่ยังพูดไม่จบก็มีใครบางคนมาตะโกนโหวกเหวกที่ใต้ถุนเรือนของลุงผินเสียก่อน นั่นทำให้ลุงแกเดินไปชะโงกหน้ามองที่ชานระเบียง
“เอะอะอะไรวะไอ้เชิด มึงอ
