“ฟังนะ! ไม่ใช่ฉันไม่อยากไป แต่ฉันไปไม่ได้ ปลอกคอที่สวมอยู่มันจำกัดระยะทาง ฉันไปไกลกว่าห้องนี้ไม่ได้ แต่นายกับเด็ก ๆ ไปได้ ช่วยพวกเขาทีนะ” เธอเอ่ยเสียงเครือ ก่อนที่จะตรงไปยังจุดที่เธอให้เด็ก ๆ ซ่อนตัวอยู่ ทันทีที่เห็นหญิงสาวเหล่าหนูน้อยก็พากันวิ่งออกมาหาเธอ
“พี่สาวฮะ!”
พันเพลิงมองดูเด็กห้าคนที่สวมชุดสีขาว ซึ่งเขาคุ้นเคยกับชุดนั้นดี เมื่อมองไปยังแคปซูลก็พบว่ากระจกของมันแตกหมดแล้ว ดูท่าเอิงเอยคงจะใช้ขวานนั่นทุบมันเพื่อช่วยเด็ก ๆ สินะ
“ทุกคนฟังพี่สาวนะ ตอนนี้พวกเธอต้องไปกับพี่ชายคนนั้น เขาจะพาพวกเธอออกไปได้แน่ เพราะฉะ...”
“เงียบปากซะเอิงเอย ไอ้ปลอกคอหอกเหวนั่นฉันจะแกะมันเอง”
ไม่รอให้เธอพูดจบเขาก็ตรงเข้ามาหาเธอทันที มือที่คว้าปลอกคอนั้นไว้ ทำให้เอิงเองจับมือเขาไว้เช่นกัน
“ฟังนะ! แค่นายดึงมันออกหัวฉันก็จะกระจุยทันที ถ้านายอยากให้ฉันตายไปตอนนี้ ก็ดึงมันซะสิ แต่ถ้าไม่คิดจะทำก็ช่วยเด็กที!”
