EP4 เมีย!

1931 Words

EP4 เมีย! Summer’ s Part ลูคัสตอบผู้หญิงที่ชื่อเรน่าออกไปว่าฉัน ‘ไม่ใช่แฟนเขา’ โดยที่ไม่หันมามองหน้าฉันสักนิด อ่า จริงสินะเรายังไม่ได้คุยกันเรื่องสถานะเลย เรื่องเมื่อคืนฉันก็คงไม่ต่างจากคู่นอนคนอื่นๆ ของเขาหรอก “ซัมไปรอที่รถนะ” พูดจบฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ถามว่าเจ็บมั้ยมันก็เจ็บนะแต่ทำไงได้ล่ะฉันยอมเขาเองนี่นาแต่ที่ฉันสงสัยคือผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับลูคัสยังไงทำไมตอนที่เจอหน้าเธอเขาถึงได้มีท่าทีดีใจขนาดนั้น “ทำไมไม่รอก่อน?” พอมาถึงรถคนตัวสูงก็ถามฉันพร้อมทำหน้ายุ่งเหมือนไม่พอใจที่ฉันเดินมาก่อน จะให้ฉันยืนรอเขาทำตาหวานเยิ้มใส่ผู้หญิงคนอื่นหรือไง ฉันเลือกที่จะไม่ตอบเขาแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถทันทีที่เขาปลดล็อก “เป็นอะไร?” ลูคัสไม่ยอมออกรถสักทีแต่หันมาคาดคั้นว่าฉันเป็นอะไรแทน นี่เขาไม่รู้ตัวจริงๆ เหรอ? คือโอเคเว้ยเราไม่ได้เป็นอะไรกันระหว่างเราไม่มีสถานะแต่เมื่อคืนเราเพิ่งจะมีเซ็กซ์กันไปแล้วพอมาวันนี้เขาดันมาตอบผู้หญิงอีกคนว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันซึ่งความรู้สึกของฉันที่ชอบเขามันไม่โอเคเลย ไม่ได้โกรธนะแต่เป็นใครก็ต้องนอยด์มั้ย ถึงแม้เราจะมีอะไรกันโดยที่ฉันเต็มใจและเขาไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบอะไรแต่ฉันก็ยังหวังว่าเรื่องของเราต่อจากนี้มันจะพัฒนาได้อีก พอลูคัสตอบผู้หญิงที่ชื่อเรน่าออกไปแบบนั้นมันเหมือนดับฝันฉันเลยอะ “ถามไม่ตอบนี่อยากโดนจับกดในรถ?” ฉันไม่ตอบแล้วสะบัดหน้าหนีเขาไปทางอื่น เผื่อใครไม่รู้ลูคัสไม่ใช่คนอ่อนโยนเลยนะเขาก็มีความดิบห่ามพอตัวดูได้จากประโยคที่เขาพูดกับฉันสิ ชอบขู่ชะมัด “ซัมเมอร์!” คนตัวสูงเรียกชื่อฉันเสียงดังก่อนจะกระชากตัวฉันให้หันหน้าไปเผชิญหน้ากับเขาแล้วประกบปากจูบฉันลงมาอย่างรุนแรงจนฉันได้กลิ่นคราวเลือดในปาก เขาขบริมฝีปากล่างฉันแรงๆ จนต้องอ้าปากให้เขาสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นฉัน เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความเอาแต่ใจและเหมือนต้องการจะลงโทษที่ฉันไม่ยอมตอบคำถามของเขา ลูคัสบดขยี้ริมฝีปากฉันเนิ่นนานซึ่งฉันก็นั่งนิ่งๆ ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้เขาดูดดึงริมฝีปากอยู่แบบนั้นจนเขายอมถอนจูบออกไปเอง “คราวหลังไม่ต้องมาจูบซัมแล้วนะ” ฉันยกหลังมือขึ้นเช็ดริมฝีปากหลังโดนเขาจูบแล้วพูดเสียงนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ “ทำไม ทำไมจะจูบไม่ได้?” ลูคัสขมวดคิ้วอย่างสงสัยและมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง “ต่อไปนี้เราสองคนต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งกันอีก” เมื่อคิดได้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้เหมือนตัวเองไม่มีค่าและความน้อยใจทำให้ฉันพูดออกไปอย่างนั้น “เป็นอะไรของเธอวะ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลยนี่” “ก็เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนี่จะยุ่งเกี่ยวกันทำไมอีก” “ไม่ได้เป็นอะไรกัน? แล้วเมื่อคืนที่นอนเอากันอยู่นี่คืออะไรวะ” ลูคัสพูดอย่างมีอารมณ์เขาดูโมโหมากที่ฉันบอกว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วทีตัวเองพูดล่ะไม่คิดว่าฉันจะโมโหบ้างเหรอ “ก็เป็นคู่นอนไง จบแล้วก็ทางใครทางมัน” ฉันพูดออกไปเหมือนไม่แคร์ ตอนนี้อารมณ์ล้วนๆ ประชดอะไรได้ก็จะทำ “เหอะ คู่นอนงั้นเหรอฉันตั้งใจปล่อยในขนาดนั้นเป็นได้แค่คู่นอนงั้นเหรอ!” เขาตะคอกเสียงดังและบีบแขนฉันแรงขึ้นจนรู้สึกได้ว่ามันต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ “ถ้าไม่ใช่คู่นอนแล้วสำหรับเรามันคืออะไรล่ะคัส นายตอบคนอื่นว่าฉันไม่ใช่แฟนนายแต่พอฉันบอกว่าเราคือคู่นอนนายก็บอกว่าไม่ใช่อีกจะเอายังไงกันแน่!” ฉันระเบิดออกมาอย่างไม่คิดจะกลั้นอีกต่อไป เขาโมโหเป็นคนเดียวหรือไงตะคอกอยู่ได้ “เธอไม่ใช่แฟน” “…” “แต่เธอเป็นเมียฉันไง!” Lucas’ Part “มะ...เมีย?” ซัมเมอร์มองผมอย่างตกในปนสงสัย แก้มขาวใสขึ้นสีแดงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำว่า ‘เมีย’ “ก็บอกแล้วไง ว่าสำหรับฉันไม่มีสถานะแฟนให้หรอกอยากเป็นต้องเป็นเมียเลยเข้าใจยากตรงไหน” ที่ผมบอกเธอไปวันนั้นผมไม่ได้พูดเล่นนะและตอนนี้ซัมเมอร์ก็เป็นเมียผมแล้ว ตอนที่ตอบพี่เรน่าว่าซัมเมอร์ไม่ใช่แฟนก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังใครด้วยก็ซัมเมอร์ไม่ใช่แฟนจริงๆ เพราะเราเป็นมากกว่านั้น “ก็แล้วทำไมไม่บอกให้มันชัดๆ แต่แรกเล่า” ซัมเมอร์บ่นอุบอิบคนเดียวเสียงเบาแต่มันก็ดังพอให้ผมได้ยิน จากหน้าบึ้งอยู่เมื่อกี้พอผมบอกว่าเธอเป็นเมียก็ดูอารมณ์ขึ้นมาทันทีเลยนะ “หึ อย่าบอกนะว่างอนที่ฉันตอบพี่เรน่าไปว่าเธอไม่ใช่แฟน?” ผมถามอย่างจับผิด “ปะ เปล่า ไม่ได้งอนสักหน่อย” ซัมเมอร์ตอบเสียงกุกกักและไม่กล้าสบตาผม ท่าทางเหมือนเด็กโดนจับได้ว่าแอบทำความผิดของเธอมันน่ารักชะมัดเลยวะ “เหรอ แล้วเมื่อกี้ใครบอกว่าเราคือคู่นอน ฮึ?” ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงถึงได้บอกว่าเราเป็นแค่คู่นอนกัน ผมก็ไม่เหี้ยถึงขนาดทำอะไรไว้แล้วไม่รับผิดชอบหรอกนะ แล้วเมื่อคืนปล่อยในเต็มๆ ไปอีกเธอจะท้องมั้ยก็ไม่รู้ “ไม่คุยด้วยแล้วขับรถไปเลย แวะร้านขายยาด้วย” ยัยเมียหมาดๆ หันมาสั่งผมแล้วเอนตัวลงนอนทันที ผมจึงขับรถออกไปจนมาถึงร้านขายยา เหลือบมองคนข้างๆ ก็เห็นว่าเธอหลับแล้วก็ไม่อยากปลุกเพราะเมื่อคืนก็กว่าจะได้นอน ที่เธอจะแวะร้านขายยาก็คงจะซื้อยาคุมผมก็เลยลงไปซื้อให้ซะเลย เภสัชก็มองผมอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ถามอะไรเลือกที่จะให้คำแนะนำมากกว่าว่ายาคุมฉุกเฉินมันมีผลข้างเคียงอะไรและต้องกินยังไง แถมยังบอกด้วยว่าผมควรใส่ถุงยางมากกว่าให้ผู้หญิงกินยาคุมซึ่งเรื่องนี้ผมรู้ดี ผมผิดเองที่เอาแต่ใจแต่ตอนนั้นมันห้ามใจไม่ได้จริงๆ ซื้อเสร็จผมก็ขับรถไปส่งซัมเมอร์ที่คอนโดแต่ยัยขี้เซาก็ยังไม่ตื่นสักที “ซัม...” เงียบ “ซัมเมอร์ ตื่นเร็วถึงแล้ว” ก็ยังคงเงียบ สงสัยจะเพลียจากเมื่อคืน พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนมันก็ทำให้ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้ จุ๊บ! “ตื่นเร็ว” ผมระดมจูบไปทั่วใบหน้าของเธอเพื่อเป็นการปลุกแทน ช่วยไม่ได้อยากขี้เซาเอง “อื้อ ห้ามกวน” ซัมเมอร์งัวเงียผลักผมออกเป็นพัลวันแต่ก็ยังไม่ยอมลืมตา “ถึงแล้ว ถ้าไม่ตื่นจะจับกดในรถแล้วนะ” “อื้อ ตื่นแล้ว!” หึ พอพูดอย่างนี้ตื่นไวเชียวนะแม่คุณ ผมเดินมาส่งซัมเมอร์ที่ห้องตอนแรกก็ไม่ยอมให้ผมเข้าห้องหรอก แต่ผมจะเข้าซะอย่างอะไรก็ห้ามไม่ได้ มาตรวจดูสักหน่อยว่าเมียซุกใครไว้หรือเปล่า “ลืมซื้อยาอะ ทำไมไม่แวะร้านขายยา” พอตื่นเต็มตาคิดอะไรได้หน่อยซัมเมอร์ก็หันมาบ่นผมใหญ่ “ไม่ได้ลืมซื้อให้แล้ว นี่ไง” “หือ ซื้อเป็นด้วย?” ซัมเมอร์คว้าถุงยาในมือผมไปเปิดดูก่อนจะหันมามองผมอย่างแปลกใจ “ก็แค่ซื้อยาใครๆ ก็ซื้อได้เปล่าวะ?” “เคยซื้อให้สาวบ่อยล่ะซี้ ชิส์” พูดเองเออเองงอนเองอีกแล้ว “ไม่เคย...เธอคนแรก” พูดจริงๆ ผมไม่เคยซื้อยาคุมให้ใครมาก่อนเลยนะเพราะป้องกันตลอด ซัมเมอร์เป็นคนแรกที่ผมไม่ได้ป้องกันแถมยังปล่อยในเต็มๆ อีก ซึ่งพอผมตอบออกไปแบบนั้นยัยตัวแสบก็หน้าแดงใหญ่ หึ ขี้เขินจังวะ ผมเดินตามหลังคนตัวเล็กที่เดินเข้าไปหยิบน้ำเพื่อกินยาในห้องครัว สวมกอดเอวบางจากด้านหลังแล้วซุกหน้าลงกับซอกคอหอมกดจูบลงเบาๆ แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอหอมอยู่สักพักจนคนตัวเล็กทานยาเสร็จ “ต่อไปไม่ต้องกินแล้วนะ เดี๋ยวคัสป้องกันเอง” ผมรู้ว่าการกินยาคุมมันมีผลข้างเคียงผมผิดเองที่เอาแต่ใจตัวเองจนต้องลำบากซัมเมอร์ “ยังจะมีครั้งต่อไปอีกเหรอ?” “อ่าว ก็เป็นผัวเมียกันแล้วก็ต้องมีครั้งต่อไปดิ” “แต่มันเจ็บ” ซัมเมอร์แกะมือผมที่กอดเอวเธออยู่ออกก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับผม “ครั้งต่อไปรับรองว่าเสียวอย่างเดียว” ผมกระซิบที่ข้างหูยัยตัวร้ายพร้อมกัดใบหูเล็กเบาๆ จนเธอขนลุกหน้าแดงใหญ่ “พอเลยๆ ซัมจะนอนแล้วกลับไปเลยไป” พอเขินหน่อยก็ไล่ไง นี่ผัวนะ! “ไม่เอาไม่กลับ อยากอยู่กับเมีย” ผมงอแงบ้าง เอาหน้าไปถูๆ ตรงไหล่เล็กอย่างอ้อนๆ วันนี้ผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้วแต่ถึงมีก็ไม่ไปหรอกอยากอยู่กับยัยตัวแสบทั้งวัน สงสัยกำลังเห่อเมียมั้ง “ไม่เอา~ กลับไปเลยงานการไม่ทำหรือไง?” “เธอต้องกินยาอีกเม็ดไง เดี๋ยวเรารอปลุกให้ตื่นมากินไงครับ” ยกเหตุผลร้อยแปดมาอ้างเพื่อที่จะให้ยัยคนสวยยอมให้ผมอยู่ด้วยให้ได้แต่ซัมเมอร์ก็หาเหตุผลมาไล่ผมกลับได้อยู่ดี แต่ผมไม่ยอมหรอก “เดี๋ยวตั้งนาฬิกาปลุกก็ได้” “เผื่อมันไม่ปลุกล่ะ” “แล้วทำไมมันจะไม่ปลุกล่ะ?” “แล้วถ้าเกิดปลุกแล้วเธอไม่ตื่นล่ะ?” “ซัมไม่ได้ขี้เซานะคัส” “แล้วทำไมตอนอยู่ในรถคัสปลุกแล้วซัมไม่ตื่นล่ะ?” ผมยังคงเถียงต่อไป ก็ผมไม่กลับอะ จะอยู่กับเมียอยากอยู่กับเมียแต่เมียไม่เข้าใจ “จะอยู่ให้ได้?” “อือ” ผมพยักหน้าเร็วๆ มองซัมเมอร์อย่างมีความหวัง “ตามใจ แต่ถ้าซัมตื่นมากินยาแล้วต้องกลับนะ” “ไม่เอาแบบนี้ดิ” ผมยิ้มในประโยคแรกก่อนจะหน้างอทันทีที่เธอพูดประโยคต่อมา ก็คนมันไม่อยากกลับอยากอยู่กับเมียทั้งวันทั้งคืนอะเข้าใจมั้ย “งั้นก็ไม่ต้องอยู่” ยัยคนใจร้ายยื่นคำขาด เอาเหอะ ยอมไปก่อนเดี๋ยวค่อยหาเรื่องอยู่ต่อ “ก็ได้ๆ ไปนอนกันนะปะคัสอุ้ม ฮึบ!” ผมอุ้มซัมเมอร์ขึ้นแนบอกเดินเข้าห้องนอนทันทีโดนไม่รอให้เธออนุญาต “อื้อ ซัมเดินเองได้นะคัส” ขัดใจเก่งจังวะ ทำอะไรก็ขัดใจไปหมดเดี๋ยวโดนจับกดอีกรอบจะเอาให้ขัดใจผมไม่ลงเลยคอยดู

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more