ในห้องมืด
แม้จะไร้โซ่ตรวน หรือเครื่องพันธนาการไม่ให้เธอเป็นอิสระ แต่ความมืดมิดที่อยู่รอบๆตัวภายในห้องกับหน้ากากเก็บเสียงสวมหัวรัดหูนั้น กลายเป็นความมืดสองชั้น ก็ทำให้เธอกลัวอยู่ดี
หญิงสาวนั่งนิ่งแบบนี้มาทั้งคืน จวบจนมื้อกลางวันก็ยังไม่สร่าง เธอไม่มีอะไรตกถึงท้องนับตั้งแต่ตอนนั้นได้แต่ภาวนาให้เขามาปล่อยนั่นคือรางวัลตอบแทน
ทว่า หากถามว่าเข็ดไหม กับบทลงโทษที่เธอได้รับต่อการกระทำในครั้งนี้ บอกได้เต็มปากเต็มคำ แบบไม่ต้องเดาเลยว่า ...ยาก!
เพียรากอดเข่าตัวเองแน่นสลับกับหลวมเพราะสับปะหงก ก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นมาหลังได้ยินเสียงการถูกไขของประตู แล้วปรากฏหน้าลูกน้องคนเดิมของเขา ที่รับหน้าที่ให้มาปล่อยเป็นอิสระ
หญิงสาวดีดตัวขึ้นมานั่งหลังตรงทันที พร้อมยิ้มแฉ่ง
" เขาให้มาปล่อยตัวฉันแล้วหรอ~"
" ใช่ "
" ดีจัง นึกว่าจะถูกขังหลายวันซะแล้ว"
" เพราะอะไรถึงไม่กลัวเจ้านายผม คุณรู้ไหมความโกรธของเขา ถ้าม
