ด่านศึกรบยามโดนถูกถากเนื้อถลอก บ้างกระสุนเจาะฝั่งลึกจมกระดูก ที่ว่าหนักหนาแล้ว ยังไม่เท่าความเจ็บปวดสุดลึกในใจของซันดรู
ผู้ชายคนหนึ่ง แม้จะมองดูเหมือนแข็งแกร่งเพียงเพราะภายนอกนั้นสุขุมลึกลับ ทว่า...ใครจะรู้
ทุกครั้งที่เงียบ สมองเขาว่าง ภาพความทรงจำเหล่านั้นมักหวนกลับมาหลอกหลอนในใจเสมอ
เพื่อนของเขา
มิตรสหายไม่ตายจาก ก็เหมือนตายจากไปแล้ว...
สมาร์ทโฟนดิ้นพล่านบนโต๊ะ ชายหนุ่มหน้าโทรมแต่ยังคงความหล่อเหลาหันไปมอง ก่อนจะเอี่ยวตัวคว้ามา หลังนั่งหันหลังให้เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างสักพัก
รายชื่อของคนที่เขาหน่ายที่สุดโชว์หราอยู่บนจอ ชายหนุ่มพ่นควันบุหรี่ออกปากและจมูกทิ้งท้าย ยอมกดรับมันด้วยความจำใจ
" ครับพ่อ "
( ทำอะไรอยู่?)
" อย่าถามเลย พ่อมีธุระอะไร "
( เออดี อวดเก่งทั้งแม่ทั้งลูก )
ก่อนจะปิดเปลือกตาลงข่มอารมณ์ไว้สูงสุด ความหงุดหงิดวิ่งพล่านอยู่ภายใน
" ช่างผมเถอะน่า แม่ทำผมออกมาคนเดียวรึ
