ภารกิจทุกอย่างของวันนี้จบลงด้วยดีในเวลาเย็น เพียราถูกส่งถึงคอนโดโดยแมททริก ก่อนจะขอตัวกลับทันที ก็หลังจากเธอลงจากรถ และเดินขึ้นมาเองตามลำพัง
เธอรู้สึกเป็นตัวของตัวเองขึ้นบ้างก็ตอนประตูสีดำปิดสนิท และรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างราวกับกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ กระนั้นก็ยังไม่เท่ากับหัวใจ
เมื่อค้นพบว่า พออยู่คนเดียวสมองกลับหวนไปนึกถึง
ใครบางคน
' สบายดีมั้ย..'
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันจนเป็นขีดตรง เสมือนกำลังปิดบังความรู้สึกภายในหลายอย่าง ก่อนจะปล่อยหลุดออกมา เพราะเก็บต่อไม่ไหว
" จะสบายดีได้ยังไง ก็ในเมื่อคนที่ฉันอยากจะอยู่ด้วยมันคือคุณ! "
เธอระเบิดเสียงผ่านกระจก มองสภาพตัวเองหลังเหวี่ยงวัตถุบางอย่างเข้าใส่
เพล้ง !!!
แน่นอน...
สิ่งที่มีความแข็งแรงน้อยกว่าย่อมแตก กระจกล่วงลงมาเป็นปึกแผ่น เหลือไม่กี่อันที่สามารถส่องใบหน้าของเธอต่อได้ และตำแหน่งนั้น อยู่ตรงดวงตาพอดิบพอดี ที่มันแดงก่ำจนเห็นเส้นเ
