อาจเป็นเธอคนเดียวที่ดวงตาเบิกกว้าง แต่ไม่ใช่เขา
ร่างบางถึงกับอ้ำอึ้ง ให้กับเหตุการณ์นี้ ที่รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเดินไปเปิดประตูบานนั้นออก ต่างกับร่างสูงข้างหลัง ที่ยังคงยืนเฉยไม่พอ ทว่าเหมือนไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาวด้วย
" คุณมายังไง คงต้องกลับไปอย่างนั้นแล้วล่ะ "
เสียงสั่นเครือกระซิบ เพียราไม่ได้หันกลับไปมอง แต่เลือกใช้วาจาสั่งเขาแทน
ในขณะซันดรู ยังคงนิ่งเฉย และใช้โอกาสนั้นในการขยับตัว ซึ่งจะไม่สร้างความตกใจให้แก่หญิงสาวเลย ถ้าทางที่เขาคิดจะไปนั้นไม่ใช่ประตูห้อง
" นี่ ! " กลายเป็นเธอ ที่จะต้องเป็นฝ่ายวางฟอร์มลง เพื่อวิ่งไปดักหน้าเขา " อย่า..."
ช้อนตาจ้องเขม็งเข้าไปนัยย์ตาลึก ที่ก้มลงมามองเธออยู่ก่อนแล้ว
ซันดรูเงียบไปอึดใจนึง ก่อนจะจับไหล่มนแล้วผลักออก
" ขวางทำไม? ฉันมาเพื่อสิ่งนี้ "
" ไม่..."
กลายเป็นต่างฝ่ายต่างต้องเถียงกัน เมื่อสถานการณ์ต้องหน้าไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
ในขณะข้างนอกมี
