มาเฟียร้ายยืนนิ่งชะงักชะงัน เมื่อเจอเธอที่ร้ายยิ่งกว่า สาวร่างเล็กบางกระจ้อยร่อยในคราบชุดนักเรียนเพราะมีกระเป๋าเป้ระดับไฮสคูลรัดอยู่ ในมือถือปืนกระบอกกระทัดรัดพกพาได้สะดวก บ่งบอกให้รู้ว่าเพิ่งใช้งานไปไม่กี่นาทีหมาดๆ ด้วยเสียงนั้นที่ปลุกให้เขาวิ่งตามมา
ที่น่าทึ่งไปกว่านั้น..เธอสามารถสาดกระสุนใส่คนตายถึงสองคน โดยไม่สะท้กสะท้าน ทั้งที่พวกเขาเป็นชายฉกรรจ์รูปร่างใหญ่ ซึ่งเธอไม่น่าจะสู้ได้
" หนูบาดเจ็บค่ะ... " เสียงเล็กใสเอ่ยขึ้นสะกิดให้เขาหลุดจากภวังค์
มันจะสมเหตุสมผลมากกว่านี้ ถ้าเธอไม่ช้อนตากลมโตใสแจ๋วนั้นขึ้นมามองเขาด้วย
" สาวน้อย " เกิดปรากฏการณ์ไม่อยากจะเชื่อในโซนความคิดของเขากว่าสองเท่าตัว ชายหนุ่มทรุดนั่งลงตรงหน้า " สาบานกับฉันว่าเธอไม่ได้เป็นคนฆ่าพวกมัน "
เธอกระพริบตาถี่ ค่อยๆยกปืนในมือขึ้นมาอย่างสั่นเทา กับประโยคที่ทำซันดรูถึงกับอ้าปากค้างสองครั้งสองครา
" หนูเอง ยิงสองที พวกเขาก็
