" หยุด "
ชายหนุ่มผลักหน้าเธอทำเธอชะงัก หลังยื่นเข้ามาจนปลายจมูกใกล้จะถึงแก้มของเขา
" อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะเพียรา " พร้อมปลายนิ้วชี้จิ้มลงตรงริมฝีปาก
เพียราเหลือบตามองบน เบ้ปากหมั่นไส้ นี่ขนาดเธอลงทุนโกหกแล้วนะ เขายังไม่หลงเชื่อ
" ชิ หน้าตาหนูไม่ให้ก็บอก "
" เธอเรียนที่ไหน ทำไมฉันจะไม่รู้ คิดว่าการจะรับใครสักคนเข้ามาอยู่ในบ้าน คนอย่างฉันจะไม่สืบประวัติเลยเรอะ ฉันเป็นมาเฟียค้าอาวุธไม่ใช่อาจารย์ใหญ่โรงเรียนเธอ "
ฉึก!
ซันดรูร่ายยาว ในขณะเพียราทำปากตามขมุบขมิบ
" ก็ทำเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ซะบ้างซี่ "
" อะไรนะ!"
แต่แล้วกลับต้องหันขวับกลับมากลืนน้ำลายแทน
มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ย้ายไปอยู่ตรงข้ามกันกับเธอ แล้วเลิกคิ้ว
" ชักจะกล้าไปหน่อยแล้วนะเพียรา "
" ในนิตยสารบอกว่าพี่ง่าย "
" เฮ้!~"
ในขณะเธอยังจะยืดเยื้อ ต่อปากต่อคำไม่ยอมหยุด ซันดรูแสร้งเลิกคิ้วหน้าตรง มีเพียงดวงตาเท่านั้น
