รถลีมูซีนคันดำค่อยๆชะลอจอดเทียบท่าเขตพรมแดงยาวไกลลิบ ตรงข้ามตึกใหญ่ยักษ์นับชั้นคร่าวๆไม่ต่ำกว่า 100 ชั้น คิดว่าอาจสูงและใหญ่อันดับต้นๆของดินแดนทะเลทราย อาณาจักรครอบครองด้วยผู้มีอิทธิพลเงินตรา
เพียรากำลังประหม่าผู้คน ท่ามกลางแสงสีไม่นับเสียง ถ้าจะเปรียบความเป็นผู้ดี ส่วนนี้คงมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ความเงียบทว่ามีคนเดินเข้าไปในนั้นไม่ขาดสาย นั่นถือว่างานนี้ไม่ธรรมดา!
" เราจะเข้าไปในนั้นกันเหรอคะ " เสียงที่เคยใสกังวานบัดนี้แหบพร่าเอ่ยถาม
มาเฟียหนุ่มหันมาเลิกคิ้วให้ หลังหันมองออกไปนอกกระจกนับตั้งแต่เดินทางมา เธอไม่รู้ในใจเขาคิดอะไรในสมอง แต่บุคลิกนี้ที่ไม่เคยเกิดขึ้น ทำเธอไม่กล้ายุ่ง
...นี้คือคำถามประโยคแรก เพราะเธออยากรู้จริงๆ
" ใช่ "
" ทำไมพี่ต้องพาหนูมาคะ "
ก่อนคำถามที่สองจะทำคนฟังยิ้มกริ่ม เขาเอี่ยวตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเธอพลางยื่นมือแนบแก้ม
เพียราช้อนตาโตขึ้น นัยย์ตาเต็มไปด้วยความกัง
